14. А кога дојде времето, Тој седна на трпезата и дванаесетмината со него.
15. И им рече: „Од сѐ срце сакав да ја јадам оваа Пасха со вас, пред да пострадам;
16. зашто, ви велам: нема веќе да јадам од неа, сѐ додека таа не се исполни во царството Божјо.“
17. И откако ја зеде чашата, заблагодари и рече: „Земете и разделете ја меѓу себе,
18. зашто, ви велам, нема повеќе да пијам од лозовиот плод, додека не дојде царството Божјо.“
19. Потоа зеде леб и заблагодари, го прекрши и им даде, велејќи: „Ова е Моето тело, што се дава за вас; правете го ова за Мој спомен!“
20. Исто така и со чашата, по вечерата, велејќи: „Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв, која се пролева за вас.
21. Но, ете, раката на оној што Ме предава е со Мене на трпезава.
22. Синот Човечки, пак, заминува, според она што е определено, но тешко му на оној човек, што ќе Го предаде.“
23. И почнаа да се прашуваат меѓу себе, кој ли ќе е од нив што ќе го направи тоа?