13. А цариникот стоеше оддалеку; не смееше дури и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: ‚Боже, биди милостив спрема мене грешниот!‘
14. Ви велам: тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној, зашто секој што самиот себе се возвишува, ќе биде понизен, а кој се понизува себе самиот, ќе биде возвишен.“
15. Кај Него донесуваа и мали деца за да ги допре; а учениците, штом ќе видеа, им забрануваа.
16. Но тогаш Исус ги повика и им рече: „Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене, и не ги спречувајте, зашто на таквите е царството Божјо!
17. Вистина ви велам: кој нема да го прими царството Божјо како дете, тој нема да влезе во него.“
18. И Го праша еден управник, велејќи: „Учителе добар, што да направам за да наследам живот вечен?“
19. А Исус му рече: „Зошто Ме нарекуваш добар? Никој не е добар, освен Единиот Бог.
20. Ги знаеш заповедите: не прави прељуба, не убивај, не кради, не сведочи лажно, почитувај ги татко си и мајка си.“
21. А тој рече: „Сето тоа сум го запазил уште од младоста своја.“