1. Им кажа и една парабола како треба секогаш да се молат и да не паѓаат со духот.
2. И рече: „Во некој град си беше еден судија, кој од Бога не се плашеше, ниту од луѓето се срамуваше.
3. Во истиот град живееше една вдовица и доаѓаше кај него, велејќи: ‚Заштити ме од мојот противник!‘
4. Но тој за долго време не сакаше. Најпосле си рече во себе: ‚Иако од Бога не се плашам и од луѓето не се срамувам,
5. но, бидејќи оваа вдовица не ми дава мир, ќе ја заштитам, за да не доаѓа повеќе и да не ми додева.‘“
6. И рече Господ: „Чујте што зборува несправедливиот судија!
7. Зарем Бог нема да ги одбрани Своите избраници, што викаат кон Него дење и ноќе; макар и да забави?
8. Ви велам, ќе ги одбрани набргу. Но Синот Човечки, кога ќе дојде, ќе најде ли вера на земјата?“
9. А на оние што беа уверени за себе дека се праведни и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола:
10. „Два човека влегоа во храм да се помолат: едниот фарисеј, а другиот цариник.
11. Кога застанаа, фарисејот вака се молеше во себе: ‚Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе; грабливци, несправедливи, прељубници, или како овој цариник.
12. Постам двапати во седмицата, давам десеток од сѐ што ќе стекнам.‘
13. А цариникот стоеше оддалеку; не смееше дури и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: ‚Боже, биди милостив спрема мене грешниот!‘
14. Ви велам: тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној, зашто секој што самиот себе се возвишува, ќе биде понизен, а кој се понизува себе самиот, ќе биде возвишен.“
15. Кај Него донесуваа и мали деца за да ги допре; а учениците, штом ќе видеа, им забрануваа.
16. Но тогаш Исус ги повика и им рече: „Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене, и не ги спречувајте, зашто на таквите е царството Божјо!
17. Вистина ви велам: кој нема да го прими царството Божјо како дете, тој нема да влезе во него.“
18. И Го праша еден управник, велејќи: „Учителе добар, што да направам за да наследам живот вечен?“
19. А Исус му рече: „Зошто Ме нарекуваш добар? Никој не е добар, освен Единиот Бог.
20. Ги знаеш заповедите: не прави прељуба, не убивај, не кради, не сведочи лажно, почитувај ги татко си и мајка си.“
21. А тој рече: „Сето тоа сум го запазил уште од младоста своја.“
22. Штом го слушна тоа, Исус, му рече: „Уште едно само ти недостасува: продај сѐ што имаш и раздај го на сиромаси, и ќе имаш ризница на небото; потоа дојди и врви по Мене!“
23. А тој, кога го слушна тоа, многу се нажали, зашто беше многу богат.
24. Штом виде дека тој се растажи, Исус рече: „Колку е тешко во царството Божјо да влезат оние што имаат богатство!
25. Полесно ѝ е на камила да мине низ иглени уши, отколку богат да влезе во царството Божјо.“
26. Оние што го чуја тоа, рекоа: „Тогаш кој може да се спаси?“
27. А Тој одговори: „Неможното за луѓето е можно за Бога.“
28. Петар, пак, рече: „Ете, ние оставивме сѐ и тргнавме по Тебе.“
29. Тој им рече: „Вистина ви велам, нема никој којшто оставил куќа или родители, или браќа, или сестри, или жена, или деца, заради царството Божјо,
30. а да не добил многу повеќе од тоа во ова време, а во идниот век – и живот вечен.“
31. И кога ги зеде со Себе Дванаесетмината, им рече: „Еве, се искачуваме кон Ерусалим и сѐ ќе се исполни, што напишале пророците за Синот Човечки:
32. дека ќе биде предаден на незнабошци и ќе се потсмеваат со Него, ќе Го измачуваат и ќе Го плукаат,
33. ќе Го бијат и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.“
34. Но тие ништо од ова не разбраа; овие зборови за нив беа сокриени и тие не сфатија што им кажа.
35. А додека се приближуваше Тој до Ерихон, еден слеп човек седеше крај патот и просеше;
36. и штом чу дека покрај него минува народ, се распрашуваше: „Што е тоа?“
37. Му кажаа дека минува Исус од Назарет.
38. Тогаш тој извика и рече: „Исусе, Сине Давидов, смилувај ми се!“
39. Оние што одеа напред, го опоменаа да молчи; но тој уште погласно викаше: „Сине Давидов, смилувај ми се!“
40. Исус застана и заповеда да Му го доведат. И кога му пријде, го праша,
41. велејќи: „Што сакаш да ти направам?“ Тој рече: „Господи, да прогледам!“
42. Тогаш Исус му рече: „Прогледај! Верата твоја те спаси.“
43. И одеднаш прогледа и тргна по Него, славејќи Го Бога. И сиот народ, кога го виде тоа, Му воздаде слава на Бога.