2. А Јудејците, што не поверуваа, ги побунија и раздразнија духовите на незнабошците против браќата.
3. Но тие сепак останаа тука доста време и смело говореа за Господ, Кој сведочеше за словото на Својата благодат, давајќи преку нивните раце да стануваат знаци и чуда.
4. А народот во градот се раздели: едни беа со Јудејците, а други со апостолите.
5. И кога незнабошците и Јудејците, со своите началници се готвеа да ги хулат и да ги каменуваат,
6. тие, штом разбраа, се засолнија во ликаонските градови Листра и Дерва и во нивната околина.
7. Таму почнаа да го проповедаат Евангелието.
8. Во Листра седеше еден човек, немоќен во нозете. Тој бил сакат од мајчината утроба, не можел да оди никогаш.
9. Тој слушаше додека Павле зборуваше; а Павле, го впери во него погледот и виде дека во него има вера дека може да оздрави,
10. па му рече со висок глас: „Тебе ти велам, во името на Господа Исуса Христа: исправи се на нозете свои!“ И тој скокна и почна да оди.
11. А луѓето, кога видоа што направи Павле, го подигнаа гласот свој и извикаа на ликаонски: „Боговите слегле кај нас во човечки лик!“
12. И Варнава го нарекоа Зевс, а Павле Хермес, бидејќи тој го водеше зборот.
13. Жрецот, пак, на Зевс, чиј кип се наоѓаше пред новиот град, откако доведе јунци и венци пред портата, сакаше заедно со народот да принесе жртва.
14. Но апостолите Варнава и Павле, кога слушнаа за тоа, ги раскинаа своите облеки, се втурнаа меѓу народот, гласно викајќи: