22. А народот воскликнуваше: „Ова е глас Божји, а не човечки.“
23. Но ненадејно во истиот миг ангел Господов, силно го удри, зашто не Му воздаде слава на Бога. И, изеден од црви, тој умре.
24. А словото Божјо сѐ повеќе растеше и се распространуваше.
25. Варнава и Савле, откако го исполнија задолжението, од Ерусалим се вратија во Антиохија, од каде што го зедоа со себе и Јован, наречен Марко.