25. Додека Петар влегуваше, Корнилиј му дотрча во пресрет, падна пред нозете негови и му се поклони.
26. А Петар го подигна и му рече: „Стани, и јас сум само човек.“
27. И така разговарајќи со него, влезе внатре, каде што најде мнозина собрани.
28. И им рече: „Вие знаете дека на човек Јудеец му е забрането да се дружи или да оди кај човек од друг род. Но мене Бог ми покажа ниеден човек да не го нарекувам поган или нечист.
29. Затоа, кога бев поканет, дојдов без двоумење. Сега ве прашувам, зошто ме повикавте?“
30. И Корнилиј одговори: „Пред четири дена, сѐ до овој час постев, а во деветтиот час се молев во својот дом. Одеднаш, пред мене застана човек во светла облека,
31. и ми рече: ‚Корнилиј, твојата молитва е услишена, и за твоите милостини Бог Си спомна.
32. Затоа прати некого во Јопија и повикај го Симон, наречен Петар; тој сега престојува на гости кај Симон Кожарот, покрај морето. Тој ќе дојде и ќе ти зборува.‘
33. Затоа јас веднаш пратив луѓе по тебе, и ти добро направи што дојде. Сега, пак, ние сите стоиме пред Бога за да слушнеме сѐ што ти е од Бога заповедано.“
34. Тогаш Петар ја отвори устата и рече: „Навистина сфаќам дека Бог не гледа на лице;
35. туку, напротив, Нему му е мил во секој народ оној кој има страхопочит кон Него и постапува праведно.