7. Ако, пак, смртоносното служење со букви, врежани во камења, беше така славно, што синовите Израилеви не можеа да погледаат во лицето на Мојсеј, поради минливата слава на неговото лице,
8. тогаш колку пославно ќе биде служењето на Духот!
9. Зашто, ако служењето што донесува осудување било славно, тогаш колку повеќе ќе изобилува со слава служењето за праведноста!
10. И навистина, не ни беше прославено во таа мера она што беше прославено ако се спореди со преголемата слава.
11. Зашто, ако е славно она што е минливо, тогаш многу пославно ќе биде она што е трајно.
12. Имајќи, пак, таква надеж, ние дејствуваме со голема слобода,
13. а не како Мојсеј што ставаше превез на лицето свое за да не можат синовите Израилеви да го видат крајот на минливото.
14. Но умовите нивни заслепеа, бидејќи и до ден денес, кога се чита Стариот завет, им стои истиот превез, зашто само Христос го симнува.
15. Па така, и до ден денес, кога се чита Мојсеј, превезот им стои на нивното срце.
16. Но, кога ќе се обратат кон Господ, превезот им се симнува.
17. А Господ е Духот; а каде што е Духот Господов, таму има слобода.
18. Ние, пак, сите со откриено лице, како во огледало гледајќи ја славата Господова, се преобразуваме во истиот лик, од слава во слава, како од Духот Господов.