1. Во она време кога владееја судиите настана глад во земјата, па од Јудиниот Витлеем еден човек отиде, со својата жена и со своите два сина, да се насели во Моавските Полиња.
2. Тој човек се викаше Елимелех, жена му Ноемина, а двата негови сина: Малон и Хелеон; сите беа Ефратци од Јудиниот Витлеем. Стигнаа во Моавските Полиња и тука се населија.
3. Тогаш Елимелех, Ноеминиот маж, умре, и таа остана сама со своите два сина.
4. Тие се оженија со Моавки; едната се викаше Орфа, а другата Рута. И таму живееја десет години.
5. Тогаш умреа Малон и Хелеон, и така Ноемина остана и без своите два сина и без својот маж.
6. Тогаш таа се крена, со своите снаи, да си отиде од Моавските Полиња, зашто чу во Моавските Полиња дека Бог го посетил Својот народ и му дал леб.
7. И така таа си отиде од местото каде живееше, а со неа и нејзините снаи; тргнаа на пат за да се вратат во Јудината Земја.
8. Тогаш Ноемина им рече на своите две снаи: „Вратете се секоја во домот на својата мајка! Господ нека ви биде милостив како што бевте вие кон покојниците и кон мене!
9. Господ нека ви додели двете да најдете мир, секоја во домот на својот маж!” И ги пољуби, а тие се расплакаа гласно.
10. И и рекоа: „Не! Ние ќе дојдеме со тебе, при твојот народ.”