9. Ние сме од вчера и не знаеме ништо, нашите земни денови се како сенки.
10. Тие ќе те поучат и ќе ти речат, од своето срце ќе извлечат беседи:
11. Зар ќе никне рогозата вон мочуриштето? Зар ќе порасте трската без вода?
12. Сета се зелени, но и некосена се исушува пред секоја друга трева.
13. Такви се патиштата на секој што го заборава Бога; така пропаѓа надежта на безбожниците;
14. тенка е нишката на неговото надевање, а неговата надеж е пајакова куќа.
15. Ако се потпре, таа му се ниша, ако се фати за неа, таа му се разурнува.
16. Се зеленее тој и целиот расте бујно на сонцето, млади гранчиња му ја покрија целата градина.
17. Со своите корења ги испреплетка карпите, и црпи живот од жив камен.
18. Но ако некој го откорне од местото, тогаш тоа ќе се одрече од него кажувајќи: никогаш не сум те видел.