17. како се стоплуваат твоите облеки од жегата, во јужниот ветер, кога земјата се одмара?
18. Зар ти ги распна небесата со Него, цврсти како одлеано огледало?
19. Де, поучи ме што да Му речеме: не се снаоѓаме веќе заради темнината.
20. Зар ќе Му речеш: „Сакам да зборувам?” Или ќе се согласиш на сопствената пропаст?
21. И така, кој може да гледа во светлината на небесата што свети со блесок, кога ветриштата ги растеруваат облаците?
22. Од север светнува како злато: Бог се облече со страшно величество!
23. Да, не можеме да Го достигнеме Сèдржителот, неизмерлив е во Својата сила и во судот, и во совршенството на правдата, Тој не угнетува никого.
24. Затоа сите луѓе нека се бојат од Него! На горделива мудрост Тој и не гледа.”