11. Зошто не сум мртов од мајчиното крило, зошто не издивнав излегувајќи од утробата?
12. Зошто ме прифатија двете колена и двете гради, за да ме надојат?
13. Во вечен мир би почивал сега, би спиел, својот покој би го уживал.
14. Заедно со цареви и со советниците на земјата, кои си изградија гробници за себеси,
15. или со кнезовите, богати со злато, што ги наполнија своите куќи со сребро.
16. Не ќе постоев - ќе бев како закопано недоносче, како новороденче што не ја виде светлината.
17. Беззакониците не беснеат веќе таму, уморените наоѓаат починка таму.
18. Таму ги оставаат на мир заробениците: не го слушаат веќе гласот на стражарот.
19. Малиот лежи таму заедно со големиот, робот е слободен од својот господар.
20. Зошто да му се подари видело на несреќникот и живот на луѓето со загорчена душа,
21. кои ја бараат смртта, а таа не доаѓа и копаат по неа како по богатство?
22. Тие ќе се радуваат и ќе воскликнуваат од среќа кога би го нашле својот гроб.
23. Зошто му е тоа на човекот, чиј пат е скриен, кого Бог го заградил од сите страни.
24. Затоа гледајќи храна, треба да воздивнам, моите крици се разлеваат како вода.
25. Се обистини моето стравување, еве, ме снајде она од што се боев.
26. Ни покој ни мир нема веќе за мене, во моите маки никогаш немам починка.”