7. Но утреден, при осамнувањето Бог определи црв да ја подгризе тиквата, и таа се исуши.
8. Кога огреа сонцето, Бог определи врел источен ветер и сонцето ја вжештуваше Јонината глава, те сосем се истошти. Посака со сета своја душа да умре и рече: „Подобро ми е да умрам, отколку да живеам.”
9. И Бог го праша на Јона: „Лутиш ли се со право заради тиквата?” Тој одговори: „Со право сум лут, дури до смрт.”
10. Господ му рече: „Тебе ти е жал за тиквата околу која не се трудеше, ниту направи да израсте, туку во една ноќ никна и во една ноќ се исуши.
11. А Мене да не Ми е жал за Нинивија, голем град, во кого има повеќе од сто и дваесет илјади луѓе, кои не знаат да ја разликуваат десната рака од левата, а покрај тоа и многу животни?”