7. И дека си поставил пророци за да го разгласат твојот успех во Ерусалим и да речат: ‘Јудеја има цар!’ Сега тие гласови ќе стигнат до ушите на царот: затоа дојди за да се посоветуваме.”
8. Но јас му одговорив: „Ништо не е така како што тврдиш; сето тоа е само измислица на твоето срце.”
9. Зашто тие сакаа да нè уплашат, говорејќи: „Ќе им се изнемоштат рацете од работа, и никогаш нема да ја завршат.” А јас напротив, ги закрепнав своите раце!
10. Отидов кај Семај, синот на Далаја, син Метавеилов, кој се беше затворил во својата куќа. Тој ми објави: „Да се најдеме во Божјиот Дом сред Храмот, и да ја затвориме вратата на Храмот, зашто ќе дојдат да те убијат. Да, уште ноќеска ќе дојдат да те убијат!”
11. А јас одговорив: „Зар да бега човек каков што сум јас? Кој човек, сличен на мене, може да влезе во Храмот и да остане жив? Не, јас не одам.”
12. И тогаш разбрав: Бог не го испратил, туку ми го објави пророштвото, зашто Товиј и Санавалат го поткупија,
13. за да постапам онака, исплашен, та да згрешам. Тоа ќе им послужеше да ме озлогласат и да ми се потсмеваат!
14. Спомни си, Боже мој, за Товиј и за Санавалат според овие нивни дела, а и за пророчицата Ноадија и за другите пророци, што сакаа да ме исплашат.
15. Ѕидот беше завршен на дваесет и петтиот ден на Елул, за педесет и два дена.
16. А кога чуја сите наши непријатели и видоа сите многубошци околу нас, тоа беше чудо во нивните очи, зашто сфатија дека нашиот Бог го направи тоа дело.
17. А во оние денови многу еврејски големци често му праќаа свои писма на Товиј, и примаа многу од Товиј.
18. Зашто мнозина во Јудеја беа поврзани со заклетва со него: та беше во роднинство со Сеханиј, синот Арахов, и со неговиот син Јоанан, кој ја зеде за жена ќерката на Месулам, синот Варахиев.
19. И ги величаа пред мене неговите дела, а нему му ги пренесуваа моите зборови. Затоа Товиј и испраќаше писма да ме исплаши.