1. Целата земја имаше еден јазик и исти зборови.
2. Ама кога луѓето се преселија од исток, најдоа рамница во Сенарската Земја, и се населија таму.
3. И си рекоа еден на друг: „Ајде, да направиме плитари и да ги испечеме во оган!” Плитарите им беа место камен, а смолата место кал.
4. Тогаш рекоа: „Ајде, да си изградиме град и кула, со врв до небото! Да си спечалиме име, за да не се распрснеме по целата земја!”
5. Господ слезе да ги види градот и кулата, што луѓето ги градеа.
6. И Господ рече: „Ете, еден народ се, со еден јазик за сите! Но, ова е само почеток на нивните настојувања. Сега ништо нема да им биде неостварливо, што и да намислат да направат.
7. Да слеземе и да им го измешаме јазикот, за да не се разбираат еден со друг што зборуваат.”
8. Така Господ ги распрсна оттаму по целата земја и прекратија да го ѕидаат градот.
9. Затоа е наречен Вавилон (Мешање), зашто Господ го измеша таму јазикот на целата земја.
10. Овие се Симови потомци: кога Сим имаше сто години - на две години по потопот - му се роди Арфаксад.
11. По Арфаксадовото раѓање, Сим живееше пет стотини години и му се раѓаа уште синови и ќерки.