14. Ако јас уште бидам жив, ќе можеш да ми ја искажеш Господовата милост;
15. Ако умрам, не крати му ја твојата добрина на мојот дом довека! Кога Господ ќе ги откорне редум Давидовите непријатели од лицето на земјата,
16. Јонатан се заветува со домот Давидов, дека Господ ќе бара сметка за тоа од рацете на Давидовите непријатели.”
17. Тогаш Јонатан му се заколна уште еднаш на Давида во својата љубов, зашто го љубеше со сета љубов на својата душа.
18. Потоа Јонатан му рече на Давида: „Утре е млада месечина и ќе забележи дека те нема, зашто твоето место ќе биде празно.
19. Задутре ќе види уште поочигледно дека те нема, а ти дојди на местото каде што се скри во денот на оној настан, и седни при каменот Езел.
20. А јас ќе фрлам три стрели кон онаа страна како да гаѓам цел.
21. А тогаш ќе го испратам момокот и ќе му речам: ‘Оди! најди ја стрелата!’ Ако тогаш му викнам на момокот ‘Внимавај стрелата е ваму поблизу од тебе, донеси ја!’ - ти тогаш дојди, зашто има мир за тебе и нема никаква опасност, така ми живиот Господ!
22. Ако му викнам на момокот: ‘Внимавај! стрелата е онаму подалеку од тебе’ - ти тогаш отиди си, зашто Господ те праќа оттука.
23. А за овој договор, за кој се договоривме јас и ти, Господ нека е сведок меѓу мене и тебе довека!”
24. Потоа Давид се скри во полето. И кога излезе нов месец царот седна покрај столот за да јаде.
25. Царот седна на своето вообичаено место, на местото до ѕидот, Јонатан се смести спроти него, Авенир седна покрај Саула, а Давидовото место остана празно.
26. Ама Саул не рече ништо во оној ден, зашто мислеше: „Му се случило нешто, та не е чист.”
27. Утреден по младата месечина во вториот ден на месецот, Давидовото место пак остана празно, и Саул го праша својот син Јонатан: „Зошто Јесејовиот син не дојде на ручек ни вчера ни денес?”
28. А Јонатан му одговори на Саула: „Давид ме молеше упорно да го пуштам да оди во Витлеем.