6. А сега, се ослободивме од Законот, откако умревме за оној, кој нè потчинуваше, за да служиме во нов дух, а не во старата буква.
7. И така, што да речеме? Дали е Законот грев? Далеку од тоа! Сепак, јас го запознав гревот само преку Законот, зашто не би ја запознал страсната желба, ако Законот не рече: „Не ќе пожелуваш!”
8. А гревот најде повод во заповедта и предизвика во мене секаква желба, зашто без Закон - гревот е мртов.
9. И јас живеев некогаш без Законот; но кога дојде заповедта гревот оживе, а јас умрев;
10. и се покажа дека заповедта, што беше дадена за живот, ме водеше во смрт;
11. имено, гревот, откако доби повод во заповедта, ме заведе и ме уби преку неа.
12. Затоа Законот е свет; а и заповедта е света, и праведна, и добра.
13. Дали тоа значи дека доброто стана смрт за мене? Да не биде! Туку гревот, за да се покаже како грев, се послужи со доброто и ми предизвика смрт, за да стане гревот - со посредство на заповедта - прекумерно грешен.
14. Зашто знаеме дека Законот е духовен, а јас сум телесен, продаден, под грев.
15. Така, не знам што правам; зашто не го правам она, што го сакам, туку го правам она, што го мразам.
16. Ако пак го правам, она што не го сакам, се согласувам со Законот дека тој е добар.
17. Зашто тоа веќе не го правам јас, туку гревот, кој живее во мене.
18. Имено, јас знам дека никакво добро не живее во мене, односно во моето тело; зашто, желба за добро има во мене, но не и сила за да го правам тоа,
19. зашто не го правам доброто, што го сакам, туку го правам злото, што не го сакам.
20. А ако го правам она што не го сакам, не го правам веќе јас, туку гревот, кој живее во мене.