19. И заповеда народот да седне по тревата; ги зеде петте лебови и двете риби, погледна кон небото и благослови; ги раскрши лебовите и им ги даде на учениците, а учениците на мноштвата.
20. И сите јадоа и се наситија; и го дигнаа преостанатото од парчињата, дванаесет кошеви полни.
21. А оние, кои јадеа, беа околу пет илјади мажи, освен жените и децата.
22. И веднаш ги натера Исус учениците Свои да влезат во кораб и да отидат пред Него на другата страна, додека да го распушти народот.
23. И штом го распушти народот, се искачи на гората, за да се моли насамо. А кога се свечери, беше Сам таму.
24. А коработ веќе беше многу стадии далеку од брегот, измачуван од брановите, зашто ветерот беше спротивен.
25. А во четвртата ноќна стража дојде при нив, одејќи по морето.
26. Кога Го видоа како оди по морето, учениците се исплашија и рекоа: „Тоа е привидение!” и извикаа од страв.
27. А Исус веднаш им проговори и рече: „Бидете храбри! Јас Сум! Не бојте се.”
28. А Петар Му одговори и рече: „Господи, ако си Ти, нареди ми да дојдам при Тебе по водата.”
29. Тој пак рече: „Дојди!” И Петар слезе од коработ и одеше по водата да дојде при Исуса.
30. Но кога го виде силниот ветер, се исплаши, почна да тоне и извика, велејќи: „Господи, спаси ме!”
31. А Исус веднаш ја испружи раката, го фати и му рече: „Маловерен, зошто се посомнева?”
32. И кога влегоа во коработ, ветрот престана.
33. А оние, кои беа во коработ, дојдоа и Му се поклонија, велејќи: „Навистина Ти си Божји Син.”
34. И кога преминаа, дојдоа во Генисаретската земја.
35. И кога Го познаа луѓето од тоа место, испратија по целата онаа околија и Му ги донесоа сите кои беа болни,
36. и Го молеа да се допрат само до ресите на Неговата облека; и колку и да се допреа, сите се исцелуваа.