9. А беа околу четири илјади; и ги распушти.
10. И веднаш влезе во кораб со Своите ученици, и дојде во околината на Далманута.
11. И фарисеите излегоа и почнаа да се препираат со Него, барајќи од Него знак од небото, да Го искушаат.
12. А Тој воздивна, со својот дух и рече: „Зошто ова поколение бара знак? Вистина ви велам, нема да му се даде знак на овој род.”
13. И ги остави пак, влезе во коработ и премина на другата страна.
14. И заборавија да земат леб, и имаа само еден леб со себе во коработ.
15. И им заповеда, велејќи; „Гледајте! Чувајте се од фарисејскиот квас и од квасот Иродов!”
16. Тие пак размислуваа меѓу себе: „Бидејќи немаме леб!”
17. А Исус кога го разбра тоа им рече: „Зошто мислите дека немате леб? Уште ли не разбирате и не сфаќате? Скаменето ли е вашето срце?
18. Очи имате, а не гледате? Уши имате, а не слушате?
19. И не си спомнувате ли, кога ги раскршив петте лебови на пет илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Му рекоа: „Дванаесет.”
20. Кога раскршив седум лебови на четири илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Рекоа: „Седум”.
21. И им рече: „Уште ли не разбирате?”
22. И дојдоа во Витсаида. И Му доведоа еден слеп и Го молеа да го допре.
23. Тој го фати слепецот за рака, го изведе надвор од селото и му плукна во очите; ги положи рацете на него и го праша: „Гледаш ли нешто?”