3. Ако ги распуштам гладни по нивните куќи, ќе премалеат по патот, зашто некои од нив се дојдени оддалеку.”
4. И Неговите ученици Му одговорија: „Откаде може некој да ги насити со лебови, тука во пустината?”
5. И ги праша: „Колку лебови имате?” А тие рекоа: „Седум”.
6. Тогаш му заповеда на народот да прилегне на земјата. И ги зеде седумте лебови, заблагодари и ги раскрши, и им даваше на Своите ученици да ги стават, и тие ги ставија пред множеството.
7. Имаа и малку рипчиња. И кога ги благослови, заповеда да ги стават и нив.
8. И јадеа и се наситија, и дигнаа седум кошници останати парчиња.
9. А беа околу четири илјади; и ги распушти.
10. И веднаш влезе во кораб со Своите ученици, и дојде во околината на Далманута.
11. И фарисеите излегоа и почнаа да се препираат со Него, барајќи од Него знак од небото, да Го искушаат.
12. А Тој воздивна, со својот дух и рече: „Зошто ова поколение бара знак? Вистина ви велам, нема да му се даде знак на овој род.”
13. И ги остави пак, влезе во коработ и премина на другата страна.
14. И заборавија да земат леб, и имаа само еден леб со себе во коработ.
15. И им заповеда, велејќи; „Гледајте! Чувајте се од фарисејскиот квас и од квасот Иродов!”
16. Тие пак размислуваа меѓу себе: „Бидејќи немаме леб!”
17. А Исус кога го разбра тоа им рече: „Зошто мислите дека немате леб? Уште ли не разбирате и не сфаќате? Скаменето ли е вашето срце?