1. И пак почна да поучува покрај морето. И се собра околу Него многу народ, така што влезе во кораб и седеше на морето, а целиот народ беше на копното, покрај морето.
2. И ги поучуваше многу со параболи; и им рече во Својата поука:
3. ”Слушајте! Ете, излезе сејач да сее.
4. И кога сееше, едно зрно падна покрај патот, и дојдоа птици и го исколваа.
5. Друго падна на каменлива почва, каде немаше многу земја; и никна брзо, зашто немаше длабока земја.
6. А кога сонцето изгреа, овена и бидејќи немаше корен се исуши.
7. И друго падна во трње, и трњето израсна и го загуши, па не донесе плод.
8. А друго падна на добра земја и донесе плод, кој напредуваше и растеше, и принесе: едно триесет, и друго шеесет, а друго сто.”
9. И рече: „Кој има уши да слуша, нека слуша!”
10. А кога остана Сам, Го прашаа за параболата оние, кои беа околу Него со Дванаесетмината.
11. И им рече: „Вам ви е дадена тајната на Божјото Царство, а на оние кои се надвор, сè биднува во параболи,
12. за ‘гледајќи да гледаат и да не видат; и слушајќи да слушаат, а да не разбираат, за да не се покајат и да не им биде простено’.”
13. И им рече: „Не ја разбирате ли оваа приказна? А како ќе ги разберете сите параболи!
14. Сејачот сее слово.
15. Оние, покрај патот, каде се сее словото, се оние кај кои - кога ќе го чујат - веднаш доаѓа сатаната и го грабнува словото, посеано во нив.
16. Исто, посеани врз каменлива почва се оние, кои - штом го чујат словото - го примаат со радост,
17. но немаат во себе корен, туку се непостојани, и кога ќе дојде неволја или гонење заради словото, веднаш се соблазнуваат.