1. А во петнаесеттата година од владеењето на царот Тибериј, кога Понтие Пилат беше управител на Јудеја, и Ирод четворовласник на Галилеја, а неговиот брат Филип четворовласник на Итуреја и Трахонитида, а Лисание - четворовласник на Авилинија;
2. при Ана и Кајафа, првосвештеници, Божјото слово дојде до Јована, синот Захариев, во пустината.
3. И тој одеше по целата страна околу Јордан и проповедаше покајно крштавање за проштавање на гревовите,
4. како што е напишано во книгата со зборовите на пророкот Исаија, кој вели: „Глас на еден, кој вика во пустината: ‘Пригответе пат за Господа, израмнете ги Неговите патеки!
5. Нека се исполни секоја долина, и секоја гора и секое ритче нека се снизат; кривите ќе станат прави, а нерамните места нека бидат глатки!
6. И секое тело ќе го види Божјото Спасение!’
7. На множеството пак, кое доаѓаше да биде крстено од него, му велеше: „Змиини породи! Кој ве предупреди од гневот што иде?
8. Донесете плодови достојни за покајание и не зборувајте сега во себеси: ‘Го имаме Авраама за татко!’ Зашто ви велам, дека Бог може и од овие камења да му издигне деца на Авраама.
9. А и секирата веќе лежи при коренот на дрвјата. Затоа, секое дрво што не дава добар плод, се сече и се фрла во оган.”
10. А народот го праша: „Тогаш, што да правиме?”
11. А тој им одговори и рече: „Кој има две облеки, нека му даде на оној кој нема; и кој има храна нека го прави истото!”
12. Дојдоа и цариниците да ги крсти и му рекоа: „Учителе, што да правиме ние?”
13. Тој им рече: „Не барајте ништо повеќе од она, што ви е определено!”
14. Го прашаа и војниците: „Што да правиме ние?” И им рече: „Не измачувајте никого и не клеветете, и бидете задоволни со своите плати!”