1. И им рече на Своите ученици: „Не е можно да не дојдат соблазни, но горко на оној, преку кого доаѓаат!
2. Подобро би било за него да му биде обесен мелнички камен на вратот и да го фрлат во морето, отколку да соблазни еден од маливе.
3. Внимавајте на себе! Ако ти згреши твојот брат, укори го и прости му, ако се покае.
4. Ако и седумпати на ден, згреши против тебе и седумпати се обрати кон тебе и рече: ‘Се кајам!’- прости му!”
5. Апостолите Му рекоа на Господа: „Придај ни вера!”
6. А Господ рече: „Ако навистина имате вера колку синаповото зрно - ќе и речете на црницава: „Откорни се и пресади се во морето!” И таа би ве послушала.”
7. ”Кој од вас - ако има слуга - кој ора или го чува стадото, ќе му рече, кога ќе се врати од поле: „Дојди бргу и прилегни покрај трпезава!”
8. Нема ли да му каже: ‘Приготви ми нешто за вечера и препаши се, за да ми служиш додека јадам и пијам, а потоа и ти јади и пиј!’
9. Зар ќе му благодари на слугата, што ја исполнил заповедта?
10. Така и вие, кога исполнивте сè што ви е заповедано, речете: ‘Ние сме неполезни слуги; зашто го извршивме она, што бевме должни да го извршиме.’”
11. И кога одеше за Ерусалим, поминуваше меѓу Самарија и Галилеја.
12. И кога влегуваше во едно село, го сретнаа десет лепрозни мажи, кои застанаа подалеку
13. и го поткренаа гласот, велејќи: „Исусе, Учителе, смилувај ни се!”
14. А кога ги виде, им рече: „Одете и покажете им се на свештениците!” И се очистија додека одеа.
15. А еден од нив, кога виде дека оздравел, се врати славејќи Го Бога гласно.
16. И падна на лице при Неговите нозе и Му благодари. А тој беше Самарјанец.