27. Работете не за храна што се расипува, но за храна што останува за вечен живот, а што ќе ви ја даде Човечкиот Син, зашто Бог Таткото Го потврди Него за тоа!”
28. Тогаш Му рекоа: „Што да правиме, за да ги извршуваме Божјите дела?”
29. Исус одговори и им рече: „Божјото дело е ова: да верувате во Оној, Кого Тој Го испратил.”
30. Тие пак Му рекоа: „Каков знак правиш, да видиме и да Ти поверуваме? Што правиш?”
31. Нашите татковци јадеа мана во пустината, како што е напишано: „Им даде да јадат леб од небото.”
32. Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Мојсеј не ви даде леб од небото; а Мојот Татко ви дава вистински леб од небото.
33. Зашто Божјиот леб е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.”
34. Тогаш Му рекоа: „Господи, давај ни го секогаш тој леб.”
35. Исус им рече: „Јас Сум Лебот на животот; кој доаѓа при Мене нема да огладни и кој верува во Мене нема никогаш да ожедни.
36. Но ви реков: иако Ме видовте - не верувате.
37. Сè што Таткото Ми дава ќе дојде при Мене, а оној кој доаѓа при Мене нема да го исфрлам;
38. зашто не слегов од Небото да ја извршувам Мојата волја, туку волјата на Оној, Кој Ме испратил.
39. А ова е волјата на Оној, Кој Ме пратил: да не изгубам ништо од сè што Ми дал, туку да го воскреснам во последниот ден.
40. Зашто тоа е волјата на Мојот Татко, секој што ќе Го види Синот и поверува во Него - да има вечен живот, и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.”
41. Тогаш Јудејците роптаа против Него зашто рече: „Јас Сум лебот што слезе од небото”,
42. и зборуваа: „Не е ли овој Исус, синот Јосифов, чии татко и мајка ги познаваме? Како вели сега: ‘Слегов од небото?’
43. Исус одговори и им рече: „Не роптајте меѓу себе.