19. Откако одвеслаа околу дваесет и пет или триесет стадии, Го видоа Исуса како оди по морето и се приближува кон коработ; па се исплашија.
20. Но Тој им рече: „Јас Сум, не бојте се!”
21. Тие сакаа да Го земат во коработ, а коработ се најде веднаш на брегот, каде што одеа.
22. Утреден, народот, што стоеше преку морето, виде дека таму немаше друго бротче освен едното и дека Исус не влезе во бротчето со Своите ученици, туку дека Неговите ученици отпловија сами.
23. Од Тиверијада пристигнаа други бротчиња, близу до местото каде што беа јале леб, откако Господ заблагодари.
24. И кога народот виде дека таму ги нема ни Исуса ни Неговите ученици, влегоа во корабите и пристигнаа во Капернаум, за да Го бараат Исуса.
25. Кога Го најдоа на другата страна на морето, Му рекоа: „Рави, кога дојде тука?”
26. Во одговор Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Ме барате не затоа што ги видовте чудните знаци, туку дека ги јадевте лебовите и се наситивте.
27. Работете не за храна што се расипува, но за храна што останува за вечен живот, а што ќе ви ја даде Човечкиот Син, зашто Бог Таткото Го потврди Него за тоа!”
28. Тогаш Му рекоа: „Што да правиме, за да ги извршуваме Божјите дела?”
29. Исус одговори и им рече: „Божјото дело е ова: да верувате во Оној, Кого Тој Го испратил.”
30. Тие пак Му рекоа: „Каков знак правиш, да видиме и да Ти поверуваме? Што правиш?”
31. Нашите татковци јадеа мана во пустината, како што е напишано: „Им даде да јадат леб од небото.”
32. Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Мојсеј не ви даде леб од небото; а Мојот Татко ви дава вистински леб од небото.
33. Зашто Божјиот леб е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.”