1. И кога се спасивме, дознавме дека островот се вика Малта.
2. А домородците ни укажаа необично човекољубие; запалија оган и нè примија сите, заради дождот што паѓаше и заради студот.
3. А кога Павле собра многу гранки и ги стави на огнот, излезе змија, натерана од горештината, и му се фати за раката.
4. Домородците, кога видоа дека животното му виси на раката, си велеа еден на друг: „Овој човек секако е убиец: кој се спасил од морето, но и правдата не го остава да живее.”
5. Но тој ја истресе змијата во огнот и не му стана ништо лошо.
6. А тие чекаа дека ќе отече или одненадеж да падне мртов. Откако чекаа долго, видоа дека не му се случи никакво зло, го сменија своето мнение и рекоа дека е бог.
7. А околу тоа место се наоѓаше имотот на поглаварот на островот, по име Поплиј, кој нè прими и нè нагости љубезно три дена.
8. И се случи Поплиевиот татко да лежи болен од треска и болки во желудникот. Павле влезе при него, се помоли, ги положи рацете на него и се исцели.
9. По тој настан и други болни од островото доаѓаа и се исцелуваа.
10. Тие ни искажаа и многу почести, а при заминувањето нè снабдија со сè што ни беше потребно.
11. По три месеци отпловивме со еден александриски брод, што беше презимувал на островот и ги имаше Диоскурите како знак.