25. ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ព្រះពិរោធទាស់នឹងប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះអង្គលើកព្រះហស្ដ វាយប្រហារពួកគេពេលនោះ ភ្នំទាំងឡាយនឹងត្រូវរង្គើហើយនឹងមានសាកសពដូចជាសំរាមនៅពាសពេញតាមដងផ្លូវ។ទោះបីយ៉ាងនេះក្ដី ព្រះពិរោធរបស់ព្រះអង្គនៅតែមិនស្ងប់ដែរព្រះអង្គលើកព្រះហស្ដគំរាមពួកគេដដែល។
26. ព្រះអង្គលើកទង់ឡើង ជាសញ្ញាដល់ប្រជាជាតិដែលនៅឆ្ងាយៗព្រះអង្គធ្វើសញ្ញាហៅពួកគេពីស្រុកដាច់ស្រយាលនៃផែនដីពួកគេក៏នាំគ្នារូតរះមកយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
27. ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាម្នាក់នឿយហត់គ្មាននរណាម្នាក់បាក់កម្លាំងហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់ងោកងុយឬដេកលង់លក់ដែរ។គ្មាននរណាម្នាក់ដោះខ្សែក្រវាត់ចេញពីចង្កេះឬស្រាយខ្សែស្បែកជើងសោះឡើយ។
28. ពួកគេសំលៀងមុខព្រួញរបស់ខ្លួនជានិច្ចធ្នូរបស់គេនៅត្រៀមជាស្រេចក្រចកជើងសេះរបស់គេដូចថ្មភ្លឺរលើបកង់រទេះរបស់គេប្រៀបដូចជាខ្យល់កួច។
29. សម្រែករបស់គេប្រៀបបាននឹងសម្រែកសត្វសិង្ហគេគ្រហឹមដូចជាកូនសិង្ហគ្រហឹមចាប់រំពានាំយកទៅ គ្មាននរណាអាចមករំដោះឲ្យរួចបានឡើយ។
30. ក៏ប៉ុន្តែ នៅគ្រានោះនឹងមានឮសន្ធឹកដូចស្នូរសមុទ្របក់បោកមកលើប្រជាជាតិនេះ។ពេលក្រឡេកមើលស្រុកនោះគេឃើញមានសុទ្ធតែភាពងងឹត និងការឈឺចាប់ហើយនឹងមានពពកយ៉ាងក្រាស់មកបាំងពន្លឺថ្ងៃឲ្យប្រែទៅជាងងឹតវិញ។