14. ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរបៀបផ្សេងៗតែគ្មាននរណាចាប់អារម្មណ៍ទេ។
15. ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតាមរយៈការយល់សប្ដិតាមរយៈសុបិននិមិត្តនារាត្រីកាលក្នុងពេលដែលមនុស្សកំពុងតែដេកលង់លក់មិនដឹងខ្លួន។
16. ព្រះអង្គក៏សម្តែងឲ្យគេស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គព្រមទាំងបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គឲ្យគេយល់យ៉ាងច្បាស់ផង។
17. ធ្វើដូច្នេះ ព្រះអង្គនាំមនុស្សឲ្យងាកចេញពីអំពើអាក្រក់ហើយការពារមនុស្សកុំឲ្យមានអំនួត
18. ដើម្បីកុំឲ្យគេធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅនិងការពារជីវិតគេ ឲ្យរួចពីមុខលំពែង។
19. ព្រះជាម្ចាស់ក៏វាយប្រដៅមនុស្សតាមរយៈការឈឺចាប់ដែរ គឺនៅពេលដែលគេដេកឈឺចុកចាប់សព្វសព៌ាង្គកាយ។
20. ពេលនោះ គេបរិភោគអាហារលែងកើតហើយក៏លែងនឹកឃ្លានម្ហូបចំណីទៀតដែរ។
21. រូបកាយរបស់គេកាន់តែស្គមទៅៗនៅសល់តែស្បែក និងឆ្អឹង។
22. គេកាន់តែខិតជិតរណ្ដៅជីវិតរបស់គេ ក៏ខិតទៅជិតមច្ចុរាជដែរ។
23. ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើមានទេវតាមួយរូបក្នុងចំណោមទេវតាមួយពាន់មកបកស្រាយ និងបង្ហាញឲ្យអ្នកនោះស្គាល់ផ្លូវត្រឹមត្រូវ
24. ព្រះជាម្ចាស់មុខជាលើកលែងទោសឲ្យគេដ្បិតទេវតាអង្វរថា:“សូមដោះលែងអ្នកនេះទៅកុំឲ្យគេធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅឡើយទូលបង្គំរកបានហេតុផលដើម្បីរំដោះគេហើយ!”។
25. ពេលនោះ សាច់ឈាមរបស់គេនឹងប្រែជាស្រស់ស្អាតដូចគ្រានៅពីក្មេងហើយគេនឹងបានដូចគ្រានៅវ័យជំទង់។
26. ពេលគេទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គស្ដាប់គេគេចូលទៅគាល់ព្រះអង្គដោយអំណរព្រះអង្គរាប់គេជាមនុស្សសុចរិតឡើងវិញ។