គម្ពីរសញ្ញាចាស់

គម្ពីរសញ្ញាថ្មី

យេរេមា 50:29-38 Khmer Standard Version (KHSV)

29. ចូរ​កោះ​ហៅ​អ្នក​បាញ់​ព្រួញ គឺ​អ្នក​បាញ់​ព្រួញដ៏​ពូកែ​ទាំង​ប៉ុន្មាន មក​វាយ​លុក​បាប៊ី‌ឡូនចូរ​បោះ​ទ័ព​ជុំ‌វិញ​ក្រុង​នេះកុំ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​រត់​រួច​ឡើយ។ចូរ​សង​ពួក​បាប៊ី‌ឡូន​វិញ តាម​អំពើ​របស់​ពួក​គេពួក​គេ​ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​ណាចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ពួក​គេ​វិញ​យ៉ាង​នោះ​ដែរដ្បិត​ពួក​គេ​វាយ‌ឫក​ព្រហើន​ដាក់​ព្រះ‌អម្ចាស់ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។

30. «ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​នៅ​ថ្ងៃ​នោះយុវជន​របស់​ពួក​គេ​ដួល​ស្លាប់​នៅ​តាម​ផ្លូវរីឯ​ទាហាន​ទាំង​អស់​ក៏​បាត់​បង់​ជីវិត​ដែរ- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។

31. ក្រុង​បាប៊ី‌ឡូន​ដ៏​ព្រហើន​អើយយើង​នឹង​ដាក់​ទោស​អ្នកថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​ទទួល​ទារុណ‌កម្ម​មក​ដល់​ហើយ- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ជា​ព្រះ​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។

32. ក្រុង​ដ៏​ព្រហើន​នេះ ត្រូវ​ជំពប់​ដួលគ្មាន​នរណា​ជួយ​លើក​វា​ឡើង​វិញ​ទេយើង​ដុត​កម្ទេច​ក្រុង​នានា​នៅ​ស្រុក​បាប៊ី‌ឡូនហើយ​ភ្លើង​នឹង​ឆាប‌ឆេះ​គ្រប់​ទិស‌ទី»។

33. ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖«ប្រជា‌ជន​អ៊ីស្រា‌អែល និង​ប្រជា‌ជន​យូដាត្រូវ​បាប៊ី‌ឡូន​សង្កត់‌សង្កិន​រួម​ជា​មួយ​គ្នាអស់​អ្នក​ដែល​បាន​កៀរ​ពួក​គេ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយនៅ​តែ​ឃុំ​ពួក​គេ​ទុក​ដដែលមិន​ព្រម​លែង​ពួក​គេ​ឡើយ»។

34. ប៉ុន្តែ ព្រះ​ដែល​លោះ​ពួក​គេទ្រង់​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាពព្រះ‌អង្គ​មាន​នាម​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​រក​យុត្តិធម៌​ឲ្យ​ពួក​គេហើយ​នាំ​សេចក្ដី​សុខ​មក​លើ​ទឹក​ដី និង​ធ្វើ​ឲ្យអ្នក​ស្រុក​បាប៊ី‌ឡូន​កើត​ចលាចល។

35. ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖«ចូរ​យក​ដាវ​ទៅ​ប្រហារ​ជន‌ជាតិ​ខាល់ដេអ្នក​ក្រុង​បាប៊ី‌ឡូនព្រម​ទាំង​មន្ត្រី និង​អ្នក​ប្រាជ្ញ​របស់​ពួក​គេ។

36. ចូរ​យក​ដាវ​ទៅ​ប្រហារ​គ្រូ​ហោរ​របស់​ពួក​គេ!អ្នក​ទាំង​នោះ​ជា​មនុស្ស​វិកល‌ចរិត!ចូរ​យក​ដាវ​ទៅ​ប្រហារ​ទាហាន​ដ៏ខ្លាំង​ពូកែ​របស់​ពួក​គេអ្នក​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​រលំ​ហើយ!

37. ចូរ​យក​ដាវ​ទៅ​ប្រហារ​សេះនិង​រទេះ​ចំបាំង​របស់​ពួក​គេហើយ​ប្រហារ​ជន​បរទេស​ដែល​មក​ជួយ​ច្បាំងរួម​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ដែរ!អ្នក​ទាំង​នោះ​ទន់​ខ្សោយ​ដូច​មនុស្ស​ស្រី!ចូរ​យក​ដាវ​បំផ្លាញ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​ពួក​គេហើយ​រឹប​អូស​យក​ទាំង​អស់​ទៅ!

38. ចូរ​យក​ដាវ​ទៅ​វាយ​ទឹក​ទន្លេ​របស់​ពួក​គេឲ្យ​រីង​ស្ងួត!ដ្បិត​ស្រុក​នេះ​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​រូប​បដិមាពួក​គេ​វង្វេង‌វង្វាន់​ទៅ​តាម​រូប​ទីង‌មោងដ៏​គំរក់​របស់​ខ្លួន។

សូមអានជំពូកពេញលេញ យេរេមា 50