38. នៅតាមដំបូលផ្ទះទាំងអស់ និងនៅតាមផ្លូវមានឮសូរតែសំណោកកាន់ទុក្ខ ព្រោះយើងបានបំបែកម៉ូអាប់ ដូចថូដែលគេលែងពេញចិត្ត -នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
39. ចូរនាំគ្នាស្រែកយំទៅ ព្រោះម៉ូអាប់រលំហើយ! ម៉ូអាប់ងាកមុខចេញដោយអាម៉ាស់ ប្រជាជាតិទាំងអស់នៅជុំវិញ នាំគ្នាសើចចំអកឲ្យម៉ូអាប់ ព្រមទាំងស្រឡាំងកាំងទៀតផង»។
40. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «សត្រូវមកវាយប្រហារស្រុកម៉ូអាប់ ដូចខ្លែងសំកាំងស្លាប រេពីលើ។
41. គេវាយយកបានក្រុងកេរីយ៉ូតព្រមទាំងរំលំកំពែងដ៏រឹងមាំទៀតផង។នៅថ្ងៃនោះ ចិត្តរបស់ទាហានដ៏អង់អាចនៃជនជាតិម៉ូអាប់នឹងឈឺចុកចាប់ដូចស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។
42. ម៉ូអាប់នឹងត្រូវវិនាសលែងមានឈ្មោះជាប្រជាជនមួយទៀតហើយព្រោះគេបានលើកខ្លួនឡើងប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់។
43. ប្រជាជនស្រុកម៉ូអាប់អើយអ្នករាល់គ្នាមុខតែភ័យខ្លាច ធ្លាក់រណ្ដៅនិងជាប់អន្ទាក់ជាមិនខាន!- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
44. អ្នកដែលរត់គេចពីការភ័យខ្លាចនឹងធ្លាក់រណ្ដៅអ្នកដែលឡើងពីរណ្ដៅ នឹងជាប់អន្ទាក់ដ្បិតយើងធ្វើឲ្យឆ្នាំដែលត្រូវដាក់ទោសម៉ូអាប់ មកដល់ហើយ!- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
45. ជនភៀសខ្លួនដែលអស់កម្លាំងរត់មកជ្រកនៅហេសបូន ជាក្រុងដែលស្ដេចស៊ីហុនធ្លាប់គ្រប់គ្រងកាលពីដើមតែមានភ្លើងឆាបឆេះកណ្ដាលក្រុងហើយឆេះរាលដាលទៅដល់ព្រំប្រទល់និងតាមកំពូលភ្នំរបស់ស្រុកម៉ូអាប់ដែលជាពូជអ្នកចំបាំងនេះ។
46. ជនជាតិម៉ូអាប់អើយ អ្នកវេទនាហើយប្រជាជនដែលគោរពព្រះកេម៉ូសត្រូវអន្តរាយជាមិនខានដ្បិតកូនប្រុសកូនស្រីរបស់អ្នកត្រូវគេកៀរយកទៅជាឈ្លើយ។
47. ប៉ុន្តែ នៅគ្រាចុងក្រោយយើងនឹងស្ដារស្រុកម៉ូអាប់ឡើងវិញ»- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។ការវិនិច្ឆ័យទោសជនជាតិម៉ូអាប់ចប់តែត្រឹមណេះ។