1. នេះជាព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីជនជាតិម៉ូអាប់។ ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកដែលរស់នៅលើភ្នំនេបូ ត្រូវវេទនាដ្បិតភ្នំនេះវិនាសហិនហោចហើយ!ក្រុងគារយ៉ាថែមត្រូវអាម៉ាស់ព្រោះត្រូវខ្មាំងវាយយកបានបន្ទាយរបស់គេក៏ត្រូវអាម៉ាស់ និងរលំដែរ។
2. ស្រុកម៉ូអាប់បាត់បង់កេរ្តិ៍ឈ្មោះនៅក្រុងហេសបូន ខ្មាំងសត្រូវគិតគូរគ្នាថា“ទៅ! យើងនាំគ្នាលុបក្រុងនេះឲ្យបាត់ពីចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយ!”រីឯក្រុងម៉ាដម៉េនក៏ដូច្នោះដែរអ្នកនឹងត្រូវកម្ទេចឲ្យទៅជាទីស្ងាត់ជ្រងំហើយដាវតាមប្រហារអ្នកពីក្រោយ។
3. មានសម្រែកលាន់ឮឡើងពីក្រុងហូរ៉ូណែមដែលត្រូវគេកម្ទេច និងបំផ្លាញទាំងស្រុង។
4. ស្រុកម៉ូអាប់បែកហើយសម្រែកប្រជាជនក៏លាន់ឮឡើងដែរ។
5. ពួកគេនាំគ្នាឡើងទៅក្រុងលូគិត ទាំងយំសោកបច្ចាមិត្តរបស់ពួកគេចុះទៅកាន់ក្រុងហូរ៉ូណែម ទាំងស្រែកហ៊ោ។
6. ចូរនាំគ្នារត់គេច ដើម្បីឲ្យបានរួចជីវិតហើយទៅរស់នៅតាមវាលរហោស្ថានដូចគុម្ពបន្លា!។
7. ម៉ូអាប់អើយ ហេតុការណ៍នេះកើតមានដូច្នេះមកពីអ្នកទុកចិត្តលើស្នាដៃនិងលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនអ្នកនឹងត្រូវខ្មាំងវាយយកបានរីឯកេម៉ូសជាព្រះរបស់អ្នកក៏ត្រូវគេចាប់យកទៅជាឈ្លើយសឹកជាមួយពួកបូជាចារ្យ និងពួកមន្ត្រីដែរ។
8. មេបំផ្លាញនឹងចូលទៅក្នុងក្រុងនីមួយៗគ្មានក្រុងណាមួយគេចផុតឡើយអ្វីៗនៅតាមជ្រលងភ្នំ និងនៅតាមវាលទំនាបនឹងត្រូវវិនាសអន្តរាយទាំងអស់។នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
9. ចូររៀបចំផ្នូរឲ្យម៉ូអាប់ទៅដ្បិតស្រុកនេះត្រូវអន្តរាយហើយ!ក្រុងទាំងឡាយនៅស្រុកម៉ូអាប់នឹងត្រូវកម្ទេចឲ្យវិនាសហិនហោចគ្មានប្រជាជនរស់នៅទៀតឡើយ។
10. អ្នកណាបំពេញកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយខ្ជីខ្ជា គឺពុំបានធ្វើឲ្យដាវរបស់ខ្លួនប្រឡាក់ជោកទៅដោយឈាមទេអ្នកនោះត្រូវបណ្ដាសាជាពុំខាន!
11. តាំងពីក្មេងរៀងមក ម៉ូអាប់ពុំដែលមានកង្វល់អ្វីទាល់តែសោះគេសម្រាកយ៉ាងស្រួល ឥតដែលមាននរណាដឹកយកទៅជាឈ្លើយសឹកឡើយ។គេប្រៀបដូចជាស្រាដែលគ្មាននរណាផ្ទេរទៅដបផ្សេងទេ តែស្ថិតនៅក្នុងដបដដែលហើយរក្សារសជាតិដើម ឥតដូរសោះ។
12. ហេតុនេះ នៅគ្រាខាងមុខ យើងនឹងចាត់មនុស្សឲ្យមកផ្ទេរម៉ូអាប់ - នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់- អ្នកទាំងនោះនឹងចាក់ម៉ូអាប់ចេញពីដប ហើយបំបែកពាងរបស់ពួកគេចោល។
13. ម៉ូអាប់មុខជាខកចិត្តនឹងកេម៉ូស ជាព្រះរបស់ខ្លួន ដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខកចិត្តនឹងបេតអែល ជាទីពឹងផ្អែករបស់ពួកគេដែរ។
14. អ្នកស្រុកម៉ូអាប់អើយ ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាហ៊ានពោលថា“យើងខ្ញុំជាទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែយើងខ្ញុំជាពូជអ្នកចំបាំង” ដូច្នេះ?
15. មេបំផ្លាញស្រុកម៉ូអាប់ឡើងទៅវាយសម្រុកក្រុងនានានៅស្រុកនោះយុវជនដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ពួកគេនឹងត្រូវខ្មាំងយកទៅសម្លាប់នៅទីសត្តឃាត។- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមហាក្សត្រដែលមាននាមថា ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល។
16. មហន្តរាយរបស់ម៉ូអាប់ជិតមកដល់ហើយទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេនៅជិតបង្កើយ។
17. ប្រជាជនទាំងឡាយដែលនៅជិតខាងហើយស្គាល់ឈ្មោះម៉ូអាប់យ៉ាងច្បាស់អើយចូរនាំគ្នាមកជួយរំលែកទុក្ខម៉ូអាប់ដោយពោលថា “ហេតុអ្វីបានជាមហាអំណាចត្រូវរលំបែបនេះ?”។
18. ប្រជាជនក្រុងឌីបូនអើយចូរលះបង់ភាពរុងរឿងរបស់ខ្លួនហើយអង្គុយនៅលើដីហួតហែងទៅដ្បិតមេបំផ្លាញស្រុកម៉ូអាប់កំពុងតែឡើងមកវាយអ្នកគេនឹងបំផ្លាញកំពែងដ៏រឹងមាំរបស់អ្នក។
19. ប្រជាជនក្រុងអារ៉ូអ៊ើរអើយចូរទៅឈរនៅតាមផ្លូវ ហើយចាំឃ្លាំមើលទៅចូរសាកសួរអ្នកដែលរត់រួចខ្លួនថាតើមានហេតុការណ៍អ្វីកើតឡើង?
20. ម៉ូអាប់ត្រូវអាម៉ាស់ ដ្បិតស្រុកនេះរលំហើយចូរនាំគ្នាស្រែកឲ្យអស់ទំហឹងចូរប្រកាសនៅតាមស្ទឹងអើណូនថាស្រុកម៉ូអាប់វិនាសហិនហោចហើយ!
21. ការវិនិច្ឆ័យទោសមកដល់ស្រុកនៅតំបន់វាលទំនាបហើយ គឺក្រុងហូឡូន ក្រុងយ៉ាហាស និងក្រុងមេផាត
22. ក្រុងឌីបូន ក្រុងនេបូ ក្រុងបេត-ឌីប្លាថែម
23. ក្រុងគារយ៉ាថែម ក្រុងបេតកាមូល ក្រុងបេតមេយ៉ូន
24. ក្រុងកេរីយ៉ុត ក្រុងបូសរ៉ា ក្រុងទាំងប៉ុន្មាននៃស្រុកម៉ូអាប់ ទាំងជិតទាំងឆ្ងាយ។
25. អំណាចរបស់ម៉ូអាប់ត្រូវរលំហើយកម្លាំងរបស់គេក៏ធ្លាក់ទន់ខ្សោយដែរ- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
26. ចូរបង្អកម៉ូអាប់ឲ្យស្រវឹងទៅ ព្រោះគេបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់ ម៉ូអាប់កំពុងននៀលក្នុងកំអួតរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវមនុស្សម្នាសើចចំអកឲ្យ។
27. ម៉ូអាប់អើយ ពីមុនអ្នកធ្លាប់សើចចំអកឲ្យអ៊ីស្រាអែល អ្នកងក់ក្បាលឡកឡឺយ ធ្វើហាក់ដូចជាអ៊ីស្រាអែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមចោរដែលគេចាប់បាន។
28. ប្រជាជនស្រុកម៉ូអាប់អើយចូរនាំគ្នាបោះបង់ចោលទីក្រុងហើយទៅរស់នៅតាមក្រហែងថ្មដូចសត្វព្រាបធ្វើសំបុកនៅកន្លៀតថ្មតាមមាត់រូងភ្នំ!
29. យើងបានឮគេនិយាយថាម៉ូអាប់មានអំនួតខ្លាំងពន់ពេកណាស់គេវាយឫក ព្រហើន ប្រកាន់ខ្លួននិងមានចិត្តឆ្មើងឆ្មៃខ្លាំងណាស់»។
30. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «យើងស្គាល់ឫករបស់ម៉ូអាប់ ហើយអ្វីៗដែលគេនិយាយអួតអាង គ្មានបានការទេ អ្វីៗដែលគេធ្វើ ក៏គ្មានបានការដែរ»។
31. ហេតុនេះហើយបានជាយើងយំហើយសោកសង្រេងស្រណោះម៉ូអាប់ទាំងមូលព្រមទាំងថ្ងូរ ព្រោះតែអ្នកស្រុកគារ-ហារ៉ាសែត។
32. ចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅស៊ីបម៉ាអើយយើងនឹងយំស្រណោះអ្នកជាងយំស្រណោះអ្នកក្រុងយ៉ាស៊ើរទៅទៀតមែករបស់អ្នកលូតហួសសមុទ្រហើយហួសយ៉ាស៊ើរ។ប៉ុន្តែ មេបំផ្លាញបានកម្ទេចភោគផលនិងផ្លែទំពាំងបាយជូររបស់អ្នក។
33. អំណរសប្បាយ និងការរីករាយចេញបាត់ពីចម្ការទំពាំងបាយជូរ និងពីស្រុកម៉ូអាប់។យើងក៏ធ្វើឲ្យលែងមានស្រានៅក្នុងធុងហើយក៏លែងមាននរណាជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរទាំងស្រែកយ៉ាងសប្បាយទៀតដែរផ្ទុយទៅវិញ មានតែសម្រែកវេទនាប៉ុណ្ណោះ។
34. សម្រែករបស់អ្នកក្រុងហេសបូន លាន់ឮទៅដល់ក្រុងអេឡាឡេ គេបន្លឺសំឡេងឮរហូតទៅដល់ក្រុងយ៉ាហាស់។ សម្រែករបស់ពួកគេលាន់ឮពីក្រុងសូអារ រហូតដល់ក្រុងអេក្លាត-សេលីស៊ីយ៉ា ដ្បិតប្រភពទឹកនៅនីមរីមរីងស្ងួតអស់។
35. «យើងនឹងលែងឲ្យមានជនជាតិម៉ូអាប់ឡើងទៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ដើម្បីដុតគ្រឿងក្រអូបបូជាព្រះរបស់ខ្លួនទៀតហើយ -នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
36. ហេតុនេះបានជាយើងស្រណោះស្រណោកជនជាតិម៉ូអាប់ ហើយយើងក៏ស្រណោះស្រណោកអ្នកក្រុងគារ-ហារ៉ាសែតដែរ ដ្បិតអ្វីៗដែលពួកគេខំសន្សំត្រូវវិនាសអស់។
37. ពួកគេកោរសក់ កោរពុកមាត់ទាំងអស់គ្នា ហើយឆូតដៃរបស់ខ្លួនគ្រប់ៗគ្នា ព្រមទាំងស្លៀកបាវកាន់ទុក្ខផង។
38. នៅតាមដំបូលផ្ទះទាំងអស់ និងនៅតាមផ្លូវមានឮសូរតែសំណោកកាន់ទុក្ខ ព្រោះយើងបានបំបែកម៉ូអាប់ ដូចថូដែលគេលែងពេញចិត្ត -នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
39. ចូរនាំគ្នាស្រែកយំទៅ ព្រោះម៉ូអាប់រលំហើយ! ម៉ូអាប់ងាកមុខចេញដោយអាម៉ាស់ ប្រជាជាតិទាំងអស់នៅជុំវិញ នាំគ្នាសើចចំអកឲ្យម៉ូអាប់ ព្រមទាំងស្រឡាំងកាំងទៀតផង»។
40. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «សត្រូវមកវាយប្រហារស្រុកម៉ូអាប់ ដូចខ្លែងសំកាំងស្លាប រេពីលើ។
41. គេវាយយកបានក្រុងកេរីយ៉ូតព្រមទាំងរំលំកំពែងដ៏រឹងមាំទៀតផង។នៅថ្ងៃនោះ ចិត្តរបស់ទាហានដ៏អង់អាចនៃជនជាតិម៉ូអាប់នឹងឈឺចុកចាប់ដូចស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។
42. ម៉ូអាប់នឹងត្រូវវិនាសលែងមានឈ្មោះជាប្រជាជនមួយទៀតហើយព្រោះគេបានលើកខ្លួនឡើងប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់។
43. ប្រជាជនស្រុកម៉ូអាប់អើយអ្នករាល់គ្នាមុខតែភ័យខ្លាច ធ្លាក់រណ្ដៅនិងជាប់អន្ទាក់ជាមិនខាន!- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
44. អ្នកដែលរត់គេចពីការភ័យខ្លាចនឹងធ្លាក់រណ្ដៅអ្នកដែលឡើងពីរណ្ដៅ នឹងជាប់អន្ទាក់ដ្បិតយើងធ្វើឲ្យឆ្នាំដែលត្រូវដាក់ទោសម៉ូអាប់ មកដល់ហើយ!- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
45. ជនភៀសខ្លួនដែលអស់កម្លាំងរត់មកជ្រកនៅហេសបូន ជាក្រុងដែលស្ដេចស៊ីហុនធ្លាប់គ្រប់គ្រងកាលពីដើមតែមានភ្លើងឆាបឆេះកណ្ដាលក្រុងហើយឆេះរាលដាលទៅដល់ព្រំប្រទល់និងតាមកំពូលភ្នំរបស់ស្រុកម៉ូអាប់ដែលជាពូជអ្នកចំបាំងនេះ។
46. ជនជាតិម៉ូអាប់អើយ អ្នកវេទនាហើយប្រជាជនដែលគោរពព្រះកេម៉ូសត្រូវអន្តរាយជាមិនខានដ្បិតកូនប្រុសកូនស្រីរបស់អ្នកត្រូវគេកៀរយកទៅជាឈ្លើយ។
47. ប៉ុន្តែ នៅគ្រាចុងក្រោយយើងនឹងស្ដារស្រុកម៉ូអាប់ឡើងវិញ»- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។ការវិនិច្ឆ័យទោសជនជាតិម៉ូអាប់ចប់តែត្រឹមណេះ។