2. He wit sanobar, padha sesambata, dene wite eres wus padha rubuh, wit kang ngedab-edabi wus padha karusak. He, wit elon ing Basan, padha ngadhuh-adhuha, dene alase greng wus rata.
3. Rungokna, para pangon padha sesambat, marga kang dadi kasenengane wus karusak. Rungokna, singa-singa padha nggero, awit kaendahane bengawan Yarden wus sira.
4. Pangandikane Sang Yehuwah Gusti Allahku mangkene: “Sira ngengona pepanthan wedhus sembelehan iku.
5. Wong kang tuku padha nyembeleh, lan ora rumangsa luput, dene kang ngedol padha ngucap: Pinujia Pangeran Yehuwah! Aku wus dadi sugih! Dene para pangone dhewe ora padha welas.
6. Sabab Ingsun ora bakal ngeman maneh marang para wong isine bumi, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah, -- nanging lah wong iku siji-sijine Sunulungake marang ing tangane pangone, lan marang ing tanganing ratune; iki bakal padha nggempur bumi, sarta wonge siji-sijia ora ana kang Sunuwalake saka ing tengahe wong iku mau.”
7. Pepanthan wedhus sembelehan iku bakal dakengon, kanggo para pedagang wedhus, sarta aku njupuk teken loro: Kang siji dakjenengake “Kadarman”, sijine: “Talenan”; aku nuli ngengon wedhus-wedhus iku.
8. Sajroning sesasi aku numpes pangone telu. Atiku banjur mangkel banget marang wedhus-wedhuse, sarta wedhus-wedhuse iya padha bosen marang aku.
9. Ing kono celathuku: “Aku emoh, ngengon kowe maneh, kang arep mati, kareben mati, kang arep ilang, kareben ilang, sarta kang isih kari iku, kareben padha pangan-pinangan daginge.”