13. Sarta Pangeran wus ngandika mangkene:“Ing sarehne bangsa iki sowan kalawan cangkemelan ngluhurake Ingsun kalawan lambene,mangka atine ngedohi Ingsun,tuwin anggone ngabekti marang Ingsuniku mung marga saka prentahing manungsa kang diapalake,
14. mulane lah Ingsun bakal nandukakebab-bab kang elok marang bangsa iki,kaelokan kang ngedab-edabi;kawicaksanane para wonge kang wicaksana bakal ilang,tuwin kapinterane para wonge kang pinter bakal ndhelik.”
15. Bilai wong kang ndhelikakerancangane kalawan primpen ana ing ngarsane Sang Yehuwah,kang panggawe-panggawene dilakoni ana ing pepetengkalawan ngucap: “Sapa kang sumurup kita lan sapa kang niteni kita?”
16. Kapriye ta dene kowe kok padha mbolak-mbalikake samubarang kabeh?Apa lempung iki kena dianggep padha karo kundhi,satemah kang digawe bisa pratela bab kang gawe:“Dudu wong iku kang gawe aku,”lan apa kang diwangun bisa ngandhakake bab kang mangun:“Wong iku ora ngreti apa-apa?”
17. Rak mung kurang sadhela,anggone Libanon bakal salin dadi kebon wowohan,lan kebn wowohan bakal kaanggep alas?
18. Ing wektu iku para wong budhegbakal padha krungu tetembungan-tetembungan saka ing sawijining kitab,lan marga saka wus luwar saka ing kalimengan tuwin pepetengmripate para wong wuta bakal ndeleng.
19. Para wong kang nandhang sangsara ana ing Pangeran Yehuwah bakal saya banget anggone asuka-suka,lan para wong miskin kang ana ing satengahe para manungsa bakal asurak-surak awit saka Kang Mahasuci, Gusti Allahe Israel!