13. He kowe kang padha manggon ana ing pinggiringbengawan lan sugih raja-brana,iki wus tekan ing wekasaning umurmu,wus tekan ing watesing uripmu!
14. Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadiwus supaos demi sarirane piyambak:Sanadyan sira kebak manungsa nganti kaya walang,nanging wong bakal padha nguwuh marang sirapanguwuhing perang.
15. Sang Yehuwah kang nitahake bumi sarana pangwasane,kang nalesi jagad klawan kawicaksanane,lan kang mbeber langit klawan limpading galihe.
16. Samangsa Panjenengane ngedalake swantene,gumrujug saraning banyu ing langit,Panjenengane nginggahake pedhut lan megasaka ing poncoting bumi,lan damel kilat bareng lan udansarta ngedalake angin saka ing susuhe.
17. Saben wong iku satemene bodho, ora duwe kawruh,lan saben kemasan bakal nandhang wirangmarga reca ukir-ukiran garapane.Amarga reca cor-corane iku goroh,ora kadunungan nyawa.
18. Sakabehe iku muspra,gegaweane mung dadi pepoyokanlan bakal kalebur ing wektutumibaning paukuman.
19. Ora mangkono mungguh Panjenenganekang dadi pandumane Yakub,amarga Panjenengane kang nitahakesamubarang kabeh,lan Israel dadi taler kagungane,asmane sinebut Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi.