1. Nanging Sefaca bin Matan, Gedalya bin Pasyhur, Yukhal bin Selemya lan Pasyhur bin Malkia padha krungu tembung kang tanpa pedhot diucapake dening Nabi Yeremia marang sakehing wong:
2. “Mangkene pangandikane Sang Yehuwah: Sing sapa manggon ana ing kutha kene bakal mati dening pedhang, kaliren utawa pageblug; nanging sing sapa metu saka kene nemoni bala Kasdim, iku bakal lestari urip, nyawane bakal dadi rayahane lan dheweke lestari urip.
3. Mangkene pangandikane Sang Yehuwah: Kutha iki bakal diulungake marang ing tangane balane ratu ing Babil, bakal dibedhah.”
4. Para panggedhe mau nuli padha munjuk marang Sang Prabu: “Saenipun tiyang punika dipun pejahi! Ujer sarana ngucap makaten punika piyambakipun nglemesaken semangatipun para prajurit, ingkang taksih manggen wonten ing kitha ngriki, punapadene semangatipun rakyat sadaya. Sayektos, tiyang punika boten ngudi dhateng karaharjaning bangsa, nanging cilakanipun.”
5. Sang Prabu Zedhekia ngandika: “Prayoga, wong iku ana ing tanganira! Amarga ratu ora bisa nindakake apa-apa, kang nyulayani sira!”
6. Wong-wong iku banjur padha nyekel Nabi Yeremia lan dicemplungake ing sumur kagungane Pangeran Malkia kang ana ing plataran pajagan; anggone nyemplungake Nabi Yeremia mawa dhadhung. Sumure iku asat, mung ana endhute, dadine Nabi Yeremia nuli ambles ana ing endhutan kono.
7. Nanging nalika keprungu dening Ebed-Melekh, wong Etiopia iku -- dheweke iku sawijining abdidalem kaputren, kang manggon ana ing kraton -- manawa Nabi Yeremia kacemplungake ing sumur -- nalika samana Sang Prabu pinuju lenggah ana ing gapura Benyamin --,
8. Ebed-Melekh banjur metu saka ing kraton sarta munjuk marang Sang Prabu:
9. Dhuh Gusti kawula Sang Prabu, pandamelipun tiyang-tiyang punika awon tumrap Nabi Yeremia, inggih punika anggenipun nyemplungaken piyambakipun ing sumur, piyambakipun temtu pejah kaliren wonten ing ngriku! Amargi ing kitha rotinipun sampun telas.”