3. Nuli ngirimna piweling marang raja ing Edom, raja ing Moab, rajaning bani Amon, raja ing Tirus lan raja ing Sidon, lumantar para utusan kang wus padha sowan Sang Prabu Zedhekia, ratu ing Yehuda ana ing Yerusalem.
4. Dhawuhna marang para utusan mau supaya padha matur marang para gustine: Makaten pangandikanipun Sang Yehuwah, Gustinipun kang sarwa dumados, Gusti Allahipun Israel: Mangkene kang kudu sira aturake marang gustinira:
5. Ingsun iki kang nitahake bumi, manungsa lan kewan kang padha ana ing bumi, kalawan kakiyataningSun kang gedhe lan astaningSun kang Sunegarake sarta Ingsun maringake iku kabeh marang wong, kang Sunanggep sembada ana ing ngarsaningSun.
6. Lan saiki, Ingsun maringake sakehing nagara iki marang tangane abdiningSun Nebukadnezar, ratu ing Babil, dalah kewan ing ara-ara uga wus Sunparingake marang tangane supaya padha suyuda.
7. Sakehing bangsa bakal padha ngawula marang dheweke lan anak putune, nganti tumeka ing wektune uga tumrap nagarane dhewe, nuli akeh bangsa lan ratu agung kang bakal padha nelukake.