16. Lan sanadyan bokmanawa panunggalane ana kang bisa oncat, iku bakal padha manggon ana ing gunung-gunung kaya manuk perkutut ing lembah-lembah, kabeh padha nggluruh-nggluruh awit saka pialane dhewe.
17. Sakehing tangan padha lemes lan kabeh wong padha kepoyuh-poyuh marga saking wedine.
18. Kabeh bakal padha manganggo bagor, bakal padha kalimputan ing rasa kaget, bakal padha kalimputan ing wirang lan sirahe padha ngundhul kabeh.
19. Salakane dibuwangi ing lurung lan emase bakal kaanggep najis. Emase lan salakane ora bisa ngluwari wong-wong mau ing dina bebendune Pangeran Yehuwah. Bakal padha ora bisa maregi lan ora bisa ngiseni wetenge. Sabab iku dadi sandhungan kang njalari tumibane ing kaluputan.
20. Wong-wong mau padha ngrerengga awake kalawan emase lan salakane lan endahing rerenggane iki dadi jalaraning gumunggung. Emas lan salaka dianggo gawe reca-recane kang nistha lan dewa-dewane kang najisake. Awit saka iku emase lan salakane bakal Sundadekake nenajis tumrap wong-wong iku.
21. Iku bakal Sunulungake dadi jarahan marang tangane para wong manca lan dadi rayahan marang wong duraka ing bumi iki, sarta bakal kanajisake.
22. Ingsun bakal mlengos ora mirsani wong-wong iku, lan para wong ambek siya bakal najisake padalemaningSun kang aji, bakal dileboni lan dinajisake,
23. sarta kasirnakake.Sabab nagara iku kapenuhan ing utang getih, lan kutha iku kebak panganiaya.
24. Bangsa-bangsa kang ambek siya dhewe bakal Suntogake bae anggone padha teka, iku bakal padha ngebeki omahe; Ingsun bakal mungkasi gumunggunge, kang tuwuhe marga saka kakuwatane iku, sarta papan-papane pasucen bakal kanajisake.