8. Sira ora padha rumeksa marang barang-barangingSun kang suci sarta sira padha ngangkat wong-wong mau sira dadekake kang nindakake kawajibanira marang Ingsun ana ing pasuceningSun.
9. Marga saka iku mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah: Wong-wong manca kang atine lan badane ora katetakan, siji bae ora ana kang kaparengake lumebu ing pasuceningSun, yaiku saben wong manca kang ana ing satengahe wong Israel.
10. Dene wong-wong Lewi kang ngedohi Ingsun nalika Israel tumindak mblasar nilar Ingsun, ngenut brahala-brahalane, iku kang padha nanggung paukumane.
11. Ana ing pasuceningSun iya para wong Lewi iku kang nduweni kawajiban jaga ana ing gapura-gapuraning Padaleman Suci; iya wong-wong iku kang kawajiban nyembeleh kurban obaran lan kurban sembelehan kanggo bangsa iku tuwin nindakake kawajiban kanggo bangsa iku minangka anggone leladi marang bangsa iku.
12. Ing sarehne para wong Lewi iku wus leladi marang bangsa iku, ana ing ngarepe para brahalane, tuwin tumraping turune Israel banjur wus dadi sandhungan, kang njalari tumibane ing kaluputan, iya marga saka iku Ingsun supaos tumrap wong-wong iku -- mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah -- wong-wong iku bakal nanggung paukumane dhewe.
13. Ora bakal padha sowan ing ngarsaningSun prelu nindakake pagaweaning imam ana ing ngarsaningSun utawa iya ora bakal nyedhaki sakehing barangingSun kang suci tuwin pisungsung-pisungsung kang suci linuwih; bakal padha nanggung kawirangane kang marga saka pratingkah-pratingkahe kang nistha.
14. Mulane wong-wong iku mung bakal Suntetepake dadi kang padha nyambut gawe ana ing Padaleman Suci lan leladi ing bab samubarang kabeh kang gegayutan karo iku sarta nindakake samubarang kabeh kang prelu ana ing kono.