23. Para imam iku kudu mulang marang umatingSun bab beda-bedane kang suci lan kang ora suci sarta nerangake beda-bedane kang najis lan kang ora najis.
24. Manawa ana prakara kudu tumindak dadi hakim sarta anggone ngakimi kudu manut ing pranatan-pranataningSun. Ing dina-dina gedhe kagunganingSun para imam kudu nindakake angger-anggeringSun lan katetepan-katetepaningSun sarta dina-dina Sabatingsun kudu disucekake.
25. Para imam ora kena ndeleng mayit amarga jalaran saka mangkono wong-wong mau banjur dadi najis. Kenane najisake awake mung tumrap mayite bapakne, ibune, anake lanang utawa wadon, kakangne utawa adhine lanang, mbakyune utawa adhine wadon kang durung omah-omah.
26. Sawuse nucekake awake banjur ngetunga pitung dina engkas,
27. dene ing dina lumebune ing pasucen maneh, menyang ing plataran njero prelu nindakake tata-pangibadah ing pasucen, kudu ngaturake kurban pangruwating dosane. Mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah.