19. Awit semah kula boten wonten ing griya,ngleresi kekesahan tebih,
20. mbekta arta sakanthong,wangsulipun saweg mbenjing ngajengaken wulan purnama.”
21. Wong nom mau dibujuk srana tembunge manis,digodha klawan pangungruming lambene.
22. Dumadakan wong nom mau banjur ngetutake wong wadon ikukaya sapi dituntun menyang pajagalan,sarta kaya wong bodho kang dibanda arep kaukum;
23. nganti ana panah kang nunjem ing atine,iya kaya manuk kang marani kala kalawan rerikatan,ora ngreti yen uripe kaancam ing bebaya.
24. Mulane, he bocah-bocah, padha ngrungokna pituturku,tilingna tembung-tembunging cangkemku.
25. Atimu aja nganti kagendeng marang dalane wong wadon iku,aja nasarake awakmu dhewe ana ing dalan-dalane.
26. Marga wus akeh wong kang tiwas dening wong wadon iku,sarta akeh banget cacahe wong kang dipateni.
27. Omahe iku dalan kang anjog ing jagading wong mati,kang mudhun menyang ing senthong-senthonging pati.