8. Luwih becik pametu sathithik klawan kabeneran,tinimbang pametu akeh tanpa kaadilan.
9. Atine manungsa ngrasak-rasakake dalane,nanging Pangeran Yehuwah kang ngenerake lakune.
10. Putusan kang saka ing Gusti Allah, iku ana ing lathining ratu,manawa anggone ngadili lesane ora tumindak kliru.
11. Timbangan lan traju kang patitis iku kagungane Pangeran Yehuwah,lan sakehe bandhul-timbangan ing kanthong iku damelane.
12. Nistha ing ngatase raja yen nindakake duraka,dene kang nyantosakake dhampare iku kabeneran.
13. Lambe kang nglairake kabeneran iku ndadekake keparenge Sang Prabu,sarta panjenengane ngasihi wong kang tembung-tembunge jujur.
14. Dukaning ratu iku dutaning pati,mangka wong wicaksana ngendhakake bebendune.
15. Pasuryaning ratu kang sumunar iku njalari urip,lan kabecikane kaya mendhunge udan ing mangsa semi.
16. Oleh kawicaksanan iku pranyata banget ngluwihi oleh mas,lan oleh pangreten banget ngungkuli oleh salaka.
17. Ngedohi piala iku dalane wong jujur,sing sapa rumeksa marang tindake iku ngreksa nyawane.
18. Kumenthus iku pepucuking karusakan,lan gumunggung iku pucuking ambruk.
19. Becik ngesorake dhiri nunggal karo para wong andhap-asor,tinimbang karo ngedum rayahan ana ing tengahe wong gumunggung.
20. Sing sapa nggatekake pangandika bakal nemu becik,sarta rahayu wong kang kumandel marang Sang Yehuwah.
21. Wong wicaksana iku diarani duwe pangreten,lan tembung manis iku luwih bisa ngyakinake.
22. Kapinteran iku sumbering urip tumrap kang nduweni,wong bodho disiksa dening bodhone.
23. Atine wong wicaksana minterake cangkeme,lan marakake lambene luwih bisa ngyakinake.