8. Kurban sesaosane wong duraka iku jember ana ing ngarsane Sang Yehuwah,nanging pandongane wong temen ndadekake keparenge.
9. Dalane wong duraka iku jember ana ing ngarsane Sang Yehuwah,nanging wong kang ngupaya kabeneran iku dikasihi.
10. Wong kang nyleweng saka dalan kang bener oleh pamerdi kang keras,dene sing sengit marang pameleh bakal mati.
11. Jagading wong mati lan karusakan iku ora kaling-kalingan ana ing tingale Sang Yehuwah,mendahane maneh atine para anake manungsa.
12. Wong ambek memoyok emoh diwelehake,iya ora gelem marani wong wicaksana.
13. Ati seneng mbingarake polatan,nanging ati kang sedhih ngendhokake semangat.
14. Atine wong piter ngupaya kawruh,nanging cangkeme wong gemblung ribut karo kabodhoane.
15. Wong kang nandhang kasusahan iku dinane ala kabeh,nanging atine wong seneng iku prasasat pista ajegan.
16. Luwih becik barang sathithik kang dikantheni wedi-asih marang Pangeran Yehuwah,tinimbang karo kasugihan akeh kang dikantheni sumelang.
17. Luwih becik jangan sapiring kanthi katresnan,tinimbang karo sapi lemu kang klawan sesengitan.
18. Wong brangasan marakake grejegan,nanging wong sabar ngendhakake para padu.
19. Dalane wong kesed iku kayadene pager eri,nanging dalane wong jujur iku rata.
20. Anak kang wicaksana ndadekake bungahe bapakne,nanging wong kang gemblung ngremehake biyunge.
21. Kabodhoan iku dadi kasenengane wong kang tanpa budi,nanging wong pinter mlaku ana ing dalan kang bener.
22. Rancangan bakal ora kelakon, manawa tanpa tetimbangan,nanging bakal kaleksanan manawa dikantheni juru pirembug akeh.
23. Wong bakal bungah marga wangsulan kang kelair,lan iba becike tembung kang patitis ing wektu kang cocog.