7. Wedi-asih marang Yehuwah iku wiwitaning kawruh,nanging wong bodho padha ngremehake kawicaksanan lan pamerdi.
8. He anakku, ngrungokna marang pamerdine bapakmu,lan aja ninggal piwulange ibumu;
9. marga oncen-oncen kembang kang endah iku kanggo sirahmu,sarta kalung kanggo gulumu.
10. He anakku, manawa kowe dibujuk dening wong dosa,kowe aja nurut;
11. manawa iku padha duwe pangucap:“Marang melua aku, padha ndingkik getih,nginjen marang wong tanpa kaluputan, tanpa sabab;
12. payo iku padha diuntal urip-uripan, kaya jagade wong mati,diuntal babar pisan kaya kang mudhun marang ing kubur;
13. temah kita padha oleh barang rupa-rupa kang akeh ajine,padha bisa ngebaki omah kita kalawan barang rampasan,
14. undhimu buwangen ana ing tengahku,kanthong siji kanggo kita kabeh.”
15. He anakku, uripmu aja niru tindak-tanduke wong-wong mau,sikilmu edohna saka ing dalane;
16. awit sikile wong iku parane marang ing piala,sarta cukat manawa arep ngwutahake getih.
17. Marga tanpa guna masang jaringana ing ngarepe sadhengah kang duwe suwiwi;
18. mangka wong iku mau padha ngadhang marang getihe dhewelan ndingkik marang nyawane dhewe.
19. Kaya mangkono pangalamane saben wong murka ing bab bebathen peteng,kang ngrebut nyawane wong kang ndarbeni.
20. Kawicaksanan nguwuh-uwuh seru ana ing lurung-lurung,sarta nyuwara ana ing ara-ara,
21. anggone nguwuh-uwuh ana ing sadhuwure balowerti,ana ing sangarepe gapuraning kutha anggone nglairake tembung-tembunge.
22. “He wong kang ora duwe pangalaman, nganti pira lawase,anggonmu isih nresnani kaananmu iku,tukang poyok anggone seneng memoyoklan wong bodho anggone sengit marang kawruh?