1. Ing sawijining dina para pemimpining golongane turune bani Gilead bin Makhir bin Manasye, klebu turune Sang Yusuf, padha sowan marang ngarsane Nabi Musa lan para pangarepe wong Israel,
2. sarta padha duwe atur mangkene: “Pangeran Yehuwah sampun dhawuh dhateng panjenengan, supados maringana panduman siti minangka tanah-pusaka dhateng tiyang Israel srana kaundhi; sarta malih dhawuhipun Sang Yehuwah dhateng panjenengan, supados siti gadhahanipun sadherek kula Zelafehad, kaparingna dhateng anakipun estri.
3. Nanging saupami punika sami emah-emah angsal lare jaler saking taler Israel sanesipun, siti darbekipun wau badhe ical saking pandumanipun taler kula, kawewahaken dhateng pandumanipun taler ingkang dipun tumuti; temah siti-pusaka ingkang dados panduman kula sarana kaundhi badhe kalong.
4. Punapa malih benjing samangsa taun Yobel karameanipun tiyang Israel, gadhahanipun tiyang estri punika badhe tetep kawewahaken dhateng taler ingkang dipun tumuti wau, sarta pandumaning taleripun para leluhur kula inggih badhe tetep kalong.”
5. Ing kono Nabi Musa tumuli dhawuh marang wong Israel miturut pangandikane Sang Yehuwah, mangkene: “Bener ature taler bani Yusuf iki.
6. Iki kang dadi dhawuhe Pangeran Yehuwah ing ngatase para anake wadon Zelafehad, mangkene surasane: Kareben padha omah-omah karo sapa bae kang seneng, anggere padha oleh sisihan panunggalane talere bapakne;