9. Gusti Allah banjur ngrawuhi Bileam sarta ngandika: “Wong-wong kang padha ana ing omahira iku sapa?”
10. Unjuk wangsulane Bileam: “Sang Prabu Balak bin Zipor, ratunipun bangsa Moab, kengkenan manggihi kawula, piwelingipun makaten:
11. Lah ana sawijining bangsa teka saka ing tanah Mesir ngebeki salumahe bumi, mulane kowe mrenea, bangsa iku ipat-ipatana, bokmanawa nuli bisa dakkalahake lan kena daktundhung.”
12. Dhawuhe Gusti Allah marang Bileam: “Sira aja melu wong-wong iku; bangsa iku aja sira ipat-ipati, marga wus kanggonan berkah.”
13. Bareng wayah esuk Bileam tangi, lan nuli calathu marang para panggedhene abdine Sang Prabu Balak: “Panjenengan sami kula aturi wangsul, awit Pangeran Yehuwah boten marengaken kula ndherek panjenengan.”
14. Para panggedhe Moab mau banjur padha bali, lan bareng wus ana ing ngarsane Sang Prabu Balak, padha munjuk: “Bileam boten purun tumut lampah kawula mriki.”
15. Sang Prabu Balak banjur utusan para panggedhe maneh, cacahe luwih akeh lan luwih dhuwur pangkate tinimbang karo kang dhisik.
16. Iku satekane ing ngarepe Bileam tumuli padha matur: “Pangandikanipun Sang Prabu Balak putranipun Sang Zipor makaten: Aja ana kang ngalang-alangi anggonmu nekani aku,
17. awitdene kowe mesthi bakal dakganjar luwih dening akeh, karodene apa bae kang bakal dadi panyuwunmu marang aku, mesthi bakal dakleksanani. Kang iku kowe mrenea ta, ipat-ipatana bangsa iku.”
18. Nanging Bileam mangsuli marang para utusane Sang Prabu Balak: “Sanadyan Sang Prabu Balak maringna salaka lan mas sakadhatonipun kebak, ewadene kula boten saged nindakaken punapa-punapa, ingkang sapele punapa ingkang wigatos, ingkang nerak dhawuh timbalanipun Pangeran Yehuwah Gusti Allah kula.
19. Milanipun panjenengan sami kula aturi nyare ing ngriki sadalu punika, supados kula sageda nyumerepi, punapa kemawon ingkang badhe dipun pangandikakaken dening Pangeran Yehuwah dhateng kula.”
20. Gusti Allah tumuli ngrawuhi Bileam ing wayah bengi, sarta mangandikani: “Manawa tekane wong iku pancen padha ngundang sira, sira ngadega, melua ing salakune; ewasamono kang sira lakoni, mung kang bakal Sundhawuhake marang sira.”
21. Bareng wayah esuk Bileam tangi, nuli ngabah-abahi kuldine wadon, banjur mangkat melu para panggedhene wong Moab mau.
22. Ing kono bebendune Gusti Allah mulad-mulad, marga Bileam lunga, tumuli dicegati dening Sang Malaekate Pangeran Yehuwah, kang nglawan marang dheweke. Dene Bileam lagi nunggang kuldine wadon sarta kairingake dening bature loro.
23. Nalika kuldine weruh Sang Malaekate Pangeran Yehuwah jumeneng ana ing tengah dalan klawan ngasta pedhang ligan, kuldine mau nuli sumingkir saka ing dalan lan lumebu ing pategalan. Bileam banjur nyabeti supaya bali menyang dalan maneh.
24. Sang Malaekate Pangeran Yehuwah tumuli mapan jumeneng ana ing dalan kang ciyut ing antarane pakebonan anggur kang kaapit-apit ing pager tembok.
25. Bareng kuldine weruh Sang Malaekate Pangeran Yehuwah, banjur mepet ing pager tembok, temah sikile Bileam nganti kejepit ing tembok, mulane kuldine digitiki maneh.