24. Sang Malaekate Pangeran Yehuwah tumuli mapan jumeneng ana ing dalan kang ciyut ing antarane pakebonan anggur kang kaapit-apit ing pager tembok.
25. Bareng kuldine weruh Sang Malaekate Pangeran Yehuwah, banjur mepet ing pager tembok, temah sikile Bileam nganti kejepit ing tembok, mulane kuldine digitiki maneh.
26. Sang Malaekate Pangeran Yehuwah tumuli mundur maneh, mapan ing panggonan kang ciyut banget, nganti ora ana papan sela kanggo nyimpang ngiwa utawa nengen.
27. Bareng kuldine weruh Sang Malaekate Pangeran Yehuwah, banjur ndheprok isih katunggangan dening Bileam. Bileam nepsu banget, nganti kuldine digebugi klawan tekene.
28. Kuldine tumuli kabuka cangkeme dening Sang Yehuwah, nganti bisa ngucap marang Bileam: “Kalepatan kula punapa dhateng panjenengan, dene ngantos panjenengan gebagi rambah kaping tiga punika?”
29. Calathune Bileam marang kuldine: “Marga aku kokgawe geguyon, saupama aku nyekela pedhang, masthi kowe dakpateni saiki uga.”
30. Pangucape kuldi marang Bileam: “Kula punika rak kuldi titihan panjenengan ing salaminipun sugeng panjenengan ngantos dumugi sapunika; punapa kula nate nandukaken ingkang makaten punika dhateng panjenengan?” Wangsulane: “Ora.”
31. Pangeran Yehuwah banjur damel awasing pandelenge Bileam, temah weruh Sang Malaekate Pangeran Yehuwah jumeneng ana ing dalan klawan ngasta pedhang ligan. Bileam tumuli jengkeng sujud ana ing ngarsane.
32. Pangandikane Sang Malaekate Pangeran Yehuwah marang Bileam: “Yagene sira nggitiki kuldinira nganti rambah ping telu? Lah, anggoningSun miyos iki dadi mungsuhira, marga tumrap Ingsun dalan iki anjog ing karusakan.
33. Nalika kuldi iki ndeleng Ingsun, nyimpang saka ing ngarsaningSun nganti rambah ping telu; yen ajaa nyimpang saka ing ngarsaningSun, masthi ing nalika iku uga sira kang Sunpateni, lan kuldinira Sunuripi.”
34. Unjuke Bileam marang Sang Malaekate Pangeran Yehuwah: “Kawula damel dosa, awit kawula boten sumerep bilih Paduka nyegati lampah kawula wonten ing margi punika. Wondene ing sapunika, manawi Paduka boten marengaken, kawula inggih badhe wangsul kemawon.”
35. Pangandikane Sang Malaekate Pangeran Yehuwah marang Bileam: “Sira melua wong iku, nanging kang sira ucapake ngamungna apa kang bakal Sunpangandikakake marang sira.” Sawuse mangkono Bileam banjur melu panggedhe abdine Balak mau.
36. Anadene Sang Prabu Balak bareng miyarsa yen Bileam teka, banjur tedhak methuk tekan ing kutha Moab, kang kaprenah ana ing tapel-watese kali Arnon, ing poncoting tapel-wates iku.
37. Pangandikane Sang Prabu Balak marang Bileam: “Apa ora klawan adreng anggonku utusan nimbali kowe, yagene kowe kok ora enggal-enggal seba marang ing ngarsaku? Apa pangiramu aku ora bisa maringi pituwas marang kowe?”
38. Atur wangsulane Bileam marang Sang Prabu Balak: “Lah sapunika kawula sampun sowan wonten ing ngarsa panjenengan dalem, nanging punapa inggih dalem badhe saged ngucapaken punapa-punapa? Namung pangandika ingkang badhe dipun paringaken ing cangkemipun dalem dening Gusti Allah, punika ingkang badhe dalem ucapaken.”
39. Bileam tumuli ndherek tindake Sang Prabu Balak nganti tekan ing Kiryat-Huzot.