14. Rut banjur mapan turu ana ing sandhinge sikile Boas nganti tumeka ing wayah esuk; tangine ing wayah sadurunge wong bisa cetha ndeleng marang wong liyane, awit pangucape Boas: “Aja nganti kaweruhan, yen ana wong wadon teka ing panuton.”
15. Karo maneh pangandikane: “Slendhang kang kokanggo iku tadhahna!” Tumuli ditadhahake, Boas banjur naker sair nem taker, diesokake ing slendhang mau. Sawuse iku Boas banjur menyang kutha.
16. Satekane ing omahe maratuwane Rut ditakoni: “Kapriye, he anakku engger?” Rut tumuli nyaritakake marang maratuwane apa sapanggawene wong iku marang dheweke,
17. sarta maneh ature: “Sair nem taker punika dipun paringaken dhateng kula, awit pangandikanipun: Aja nganti legeh anggonmu ngulihi maratuwamu.”
18. Calathune maratuwane: “Wis entenana bae, anakku engger, nganti tumekane kowe ngreti kapriye wusanane prakara iku, amarga wong iku mesthi bakal ora leren-leren, yen durung ngrampungake prakara iku ing dina iki.”