29. Sang Yusuf banjur dhawuh ngrakiti kretane sarta tindak methukake kang Rama Israel menyang Gosyen. Bareng wus ketemu karo kang rama, banjur ngrangkul janggane lan suwe pamuwune ana ing astane Rama Yakub.
30. Rama Israel banjur ngandika marang Sang Yusuf: “Wis, saiki aku trima mati, dene wus bisa nyawang kowe lan weruh yen kowe isih urip.”
31. Sang Yusuf tumuli ngandika marang para sadhereke lan marang brayate kang rama: “Aku dakngadhep marang Sang Prabu Pringon, ngunjuki uninga: Sadherek kawula saha brayatipun bapa kawula, ingkang manggen wonten ing tanah Kanaan, sampun sami dhateng ing panggenan kawula.
32. Wondene tiyang-tiyang punika panggaotanipun sami angen menda, amargi sami ngingah raja-kaya, sarta mendanipun lembunipun, saha sadaya barang darbekipun sampun sami dipun bekta.
33. Kang iku samangsa kowe ditimbali Sang Prabu Pringon sarta kadangu: Panggaotanmu apa?
34. Kowe nuli munjuka: Abdi dalem punika sami ngingah raja-kaya wiwit alit mila ngantos sapriki, inggih kawula, inggih para leluhur kawula. Iku supaya kowe padha diparengna manggon ana ing tanah Gosyen.” Awitdene wong Mesir iku nganggep nistha marang kabeh pangon wedhus.