13. Kain tumuli munjuk marang Sang Yehuwah: “Paukuman kawula punika ageng sanget ngantos kawratan kawula sanggi.
14. Lah kawula samangke Paduka tundhung saking ngriki, saha kawula badhe kaling-kalingan wonten ing paningal Paduka, kawula badhe dados tiyang ingkang keplajeng saha nglembara wonten ing bumi; kawula lajeng badhe dipun pejahi dening sintena kemawon ingkang kapanggih kaliyan kawula.”
15. Nanging pangandikane Sang Yehuwah: “Babar pisan ora! Sapa kang mateni Kain, bakal kawales tikel pitu.” Kain tumuli diparingi tenger dening Sang Yehuwah supaya aja nganti dipateni dening sapa bae kang mrangguli.
16. Kain banjur lunga saka ing ngarsane Sang Yehuwah, lan manggon ana ing tanah Nod, sawetane tanah Eden.
17. Kacarita Kain sapaturon karo bojone, iku banjur ngandhut, sarta anak-anak Henokh; sawuse mangkono Kain banjur mbangun kutha, kutha mau dijenengake Henokh, kaya jenenge anake.
18. Henokh nurunake Irad, Irad nurunake Mekhuyael, Mekhuyael nurunake Metusael. Metusael nurunake Lamekh.
19. Anadene Lamekh mau bojone loro, kang siji jenenge Ada, sijine Zila.
20. Ada nglairake Yabal, iku dadi lelurine wong kang padha manggon ing tarub lan ngingu raja-kaya.
21. Dene adhine jenenge Yubal, iku dadi lelurine para panyiter lan panyuling.
22. Zila uga nglairake anak yaiku Tubal-Kain, lelurine para tukang tembaga lan pandhe wesi, dene adhine Tubal-Kain mau wadon, jenenge: Naama.
23. Lamekh mau tutur marang somahe sakarone: “Ada karo Zila, rungokna swaraku, he somahe Lamekh, tilingna tembungku iki: Wong kang natoni aku wus dakpateni, mangkono uga jejaka kang gawe mlicetku.