1. Kacarita manungsa iku banjur sapaturon kalawan Kawa bojone, iku banjur ngandheg sarta anak-anak Kain, pangucape Kawa: “Aku wus oleh wong lanang marga saka pitulungane Gusti Allah.”
2. Sawuse iku nuli nglairake Abel, adhine Kain; Abel mau dadi pangon wedhus lan Kain dadi wong tani.
3. Kacarita sawuse kelakon sawatara mangsa Kain ngaturake kurban marang Sang Yehuwah awujud pametune bumi,
4. dene Abel iya ngaturake kurban awujud cempe pembarep sagajihe. Anadene Sang Yehuwah karenan marang Abel lan kurbane,
5. nanging Kain lan kurbane ora ndadekake pirenane. Jalaran saka iku atine Kain panas banget lan peteng ulate.
6. Sang Yehuwah tumuli ngandika marang Kain: “Yagene atinira panas lan yagene ulatira peteng?
7. Yen sira gawe becik apa ulatira ora bakal padhang? Nanging manawa sira ora gawe becik, si dosa wus ndhedhep ana ing ngarep lawang sarta banget anggone nggodha sira, nanging sira kudu bisa nelukake.”
8. Kain banjur tutur marang Abel adhine: “Payo padha menyang ara-ara kana.” Nanging bareng tekan ing ara-ara, Kain banjur ngepruk Abel adhine sarta dipateni.
9. Sang Yehuwah banjur ndangu marang Kain: “Abel adhinira ana ngendi?” Unjuke kang kadangu: “Kawula boten sumerep, punapa kawula pamomongipun adhi kawula?”
10. Pangandikane Sang Yehuwah: “Pratingkah apa kang wus sira lakoni? Getihe adhinira Abel sesambat marang Ingsun saka bumi.
11. Ing samengko sira kena ing ipat-ipat kabuwang adoh saka ing bumi kang wus ngangapake cangkeme nadhahi getihe adhinira Abel saka tanganira.
12. Samangsa sira ngolah bumi, pametune ora bakal samesthine, sira bakal kaya wong keplayu lan nglembara ana ing bumi.”
13. Kain tumuli munjuk marang Sang Yehuwah: “Paukuman kawula punika ageng sanget ngantos kawratan kawula sanggi.
14. Lah kawula samangke Paduka tundhung saking ngriki, saha kawula badhe kaling-kalingan wonten ing paningal Paduka, kawula badhe dados tiyang ingkang keplajeng saha nglembara wonten ing bumi; kawula lajeng badhe dipun pejahi dening sintena kemawon ingkang kapanggih kaliyan kawula.”
15. Nanging pangandikane Sang Yehuwah: “Babar pisan ora! Sapa kang mateni Kain, bakal kawales tikel pitu.” Kain tumuli diparingi tenger dening Sang Yehuwah supaya aja nganti dipateni dening sapa bae kang mrangguli.
16. Kain banjur lunga saka ing ngarsane Sang Yehuwah, lan manggon ana ing tanah Nod, sawetane tanah Eden.
17. Kacarita Kain sapaturon karo bojone, iku banjur ngandhut, sarta anak-anak Henokh; sawuse mangkono Kain banjur mbangun kutha, kutha mau dijenengake Henokh, kaya jenenge anake.
18. Henokh nurunake Irad, Irad nurunake Mekhuyael, Mekhuyael nurunake Metusael. Metusael nurunake Lamekh.
19. Anadene Lamekh mau bojone loro, kang siji jenenge Ada, sijine Zila.
20. Ada nglairake Yabal, iku dadi lelurine wong kang padha manggon ing tarub lan ngingu raja-kaya.
21. Dene adhine jenenge Yubal, iku dadi lelurine para panyiter lan panyuling.
22. Zila uga nglairake anak yaiku Tubal-Kain, lelurine para tukang tembaga lan pandhe wesi, dene adhine Tubal-Kain mau wadon, jenenge: Naama.
23. Lamekh mau tutur marang somahe sakarone: “Ada karo Zila, rungokna swaraku, he somahe Lamekh, tilingna tembungku iki: Wong kang natoni aku wus dakpateni, mangkono uga jejaka kang gawe mlicetku.
24. Sabab yen ta Kain kudu diwalesake tikel pitu, Lamekh kudu diwalesake tikel pitung puluh pitu.”
25. Anadene Bapa Adam wus sapaturon karo bojone maneh, iku banjur nglairake anak lanang kang dijenengake Set, sabab pangucape: “Gusti Allah wus maringi anak lanang liyane minangka sasulihe Abel, marga iku wus dipateni Kain.”
26. Set uga duwe anak lanang, dijenengake Enos. Wiwit nalika samana wong padha wiwit memuja nyebut asmane Sang Yehuwah.