22. Wonge banjur bali nemoni Yehuda, pangucape: “Wonge wadon tuna-susila ora ketemu, malah pangucape wong-wong ing sacedhake kono: Ngriki boten wonten wanita tuna susila!”
23. Yehuda banjur celathu: “Iya wis kareben barange cekelan diepek, anggere ora gawe wirangku kabeh bae! Cempe iki nyatane wus dakkirimake, nanging kowe ora bisa ketemu karo wonge wadon iku.”
24. Kacarita watara telung sasi Yehuda dikabari: “Tamar, putra mantu panjenengan lampah bedhang, malah sampun ngandheg anggenipun bebedhangan punika.” Yehuda banjur ngucap: “Wonge gawanen metu, supaya diobong!”
25. Bareng digawa metu, wong wadon mau tumuli kongkonan wong kandha marang maratuwane mangkene: “Anggen kula ngandheg punika kaliyan tiyang jaler ingkang gadhah barang-barang punika.” Sarta ature maneh: “Sumangga ta panjenengan titik, sinten ingkang gadhah sesupe cap kaliyan kalung tuwin teken punika?”
26. Anadene Yehuda ora pangling marang barang-barang iku, tumuli celathu: “Dudu aku, nanging wong wadon iku kang bener, marga pancen ora dakolehake anakku si Syela.” Lan sabanjure wong wadon mau wus ora tau dicedhaki maneh.
27. Kacarita nalika wus tumeka ing leke anggone bakal nglairake anak, lah bayine kang ana ing guwa-garba iku kembar.
28. Lan sajrone nglairake, kelakon bayine salah siji ngetokake tangane, iku banjur dicekel dening bidhane, tangane ditaleni nganggo lawe abang tuwa; bidhane tumuli ngucap: “Iki kang lair dhisik!”
29. Nanging bareng tangane ditarik lumebu maneh, banjur sadulure kang lair, bidhane banjur ngucap: “Wah pancen rosa temenan kowe, dene bisa ndhisiki metu!” Mulane bocahe dijenengake Peres.
30. Sawuse mangkono adhine kang tangane ana lawene abang tuwa mau lair; dene iku dijenengake Zerah.